تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
حضانت در اصطلاح حقوقی، پرورش و نگهداری مادی و معنوی طفل است و شامل ولایت نمیشود؛ از این جهت سپردن حضانت کودک به هر یک از پدر یا مادر، به معنای سپردن سایر امور طفل به خصوص امور حقوقی به شخص نمیباشد. همچنین بچهای که تحت حضانت و سرپرستی مادر است از تحت ولایت پدر یا جد پدری خارج نمیشود. در صورتی که پدر و مادر، جدای از یکدیگر زندگی میکنند، در ماده 1169 قانون مدنی سابق، حق حضانت فرزند پسر تا دو سالگی و دختر تا هفت سالگی به مادر و پس از آن به پدر واگذار شده بود، که پس از اجرایی شدن آن، به جهت تغییر شرایط زندگی کنونی و دور شدن پدر و مادر پس از جدایی از یکدیگر و قطع ارتباط کامل فیزیکی و دیداری بین فرزند و مادر به دلیل گستردگی و دور شدن محل زندگی افراد حتی در برخی از اوقات از یک شهر یا استان به شهر و استان دیگر، دو مشکل بزرگ و ناخوشایند دامنگیر مادر و فرزند پسری که تحت حضانت او بوده گردیده؛ یکی اینکه برای مادر که کانون احساس و عواطف مادرانه است بسیار ناخوشایند بوده فرزند خرد سالش را در سن دو سالگی از دست بدهد، ای بسا مادرانی که مجبور میشدند برای از دست ندادن فرزندان خود از حق و حقوق مسلم خود در برابر پدران، صرف نظر کنند تا همچنان بعد از دو سال فرزندشان را زیر چتر حمایتی عاطفی خویش نگهدارند. دیگر اینکه از نظر اجتماعی، فرهنگی و نیاز شدید عاطفی و مراقبتی طفل به مادر، ایجاب میکرد فرزند خرد سال دو ساله در کنار مادر و تحت حمایت عاطفی و فیزیکی او باشد؛ زیرا پدر نمیتواند بدون مادر به نحو شایسته فرزند را مورد تربیت و پرورش قرار دهد، بویژه از نظر عاطفی او را درست تغذیه نماید؛ زیرا از نظر روحی و اجتماعی و زندگی ماشینی امروزی موقعیت این کار را ندارد.با برخورد به این دو مشکل، قانونگذاران در صدد اصلاح آن بر آمدند که در اصلاحیه جدید، حضانت فرزند چه پسر چه دختر تا سن هفت سالگی به مادر و پس از آن به پدر واگذار شده است. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.