بینش در مذاهب اسلامی، در عمل و مسایل شهودی چگونه تاثیری دارد مانند مجسمه؟یا حتی آیین دیگر؟

الف:بینش در واقع روح عمل می‏باشد و امتیاز اعمال به صورت آنان نیست بلکه به روح و معنویت آنهاست؛ آنچه نماز امام علی(ع)را از سایرین متمایز می‏کرد؛ نیّت معرفت و معنویت حضرت امیر بود که نیت او برخاسته از بینش او بود،امام خمینی (ره)درباره حدیث معروف "ضربة علی یوم الخندق افضل من عبادة الثقلین" می‏فرمود: این عمل از نظر زمانی یک دست بالا بردن و پایین آوردن بود؛ اما آنچه که بدان وسعت بخشیده بود، همان بینش(توحیدی و الهی)امام علی(ع)بود (نقل به مضمون). ب: اصول کافی ضمن نقل یک داستان از امام جعفر صادق(ع)؛  این حقیقت را مجسم کرده است:  امام جعفر صادق(ع) فرمود: مردی از بنی اسرائیل در جزیره‏ای سرسبز و دارای آب و درختان فراوان خداوند را عبادت می‏کرد . فرشته‏ای از فرشتگان از آنجا عبور کرد؛ پس گفت: ای پروردگار من ثواب این بنده را به من نشان بده، چون نشانش داد؛ فرشته آن را کم دانست، پس خداوند بدو الهام کرد که با او هم صحبت شو؛ پس آن فرشته در لباس آدمی پیش او آمد، او گفت:تو کی هستی؟ فرشته گفت: من عابدی هستم، به من رسیده مکان و عبادت تو، پس آمدم تا با تو خداوند را عبادت کنم؛ پس آن روز با هم بودند؛ چون صبح شد، فرشته گفت:چه مکان پاک و با صفایی و جز برای عبادت بکار دیگر نمی‏آید؛ پس آن عابد گفت: این مکان ما یک عیب دارد؛ فرشته گفت: کدام عیب؟گفت: خداوند ما یک حیوانی ندارد؛ اگر خداوند یک الاغ داشت در این جا او را می‏چراندیم؛ پس این گیاهان بی خود ضایع نمی‏شدند؛ پس فرشته گفت: خر برای خدا چکار؟!!پس گفت:اگر خداوند خری داشت این گیاهان ضایع نمی‏شدند؛ پس خداوند به آن فرشته وحی کرد که بدرستی که ما ثواب این مرد را به اندازه عقل او می‏دهیم [i] . .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه