مرز امر به معروف و نهي از منكر كجاست؟

اين اصل داير مدار اين است كه موضوع امر به معروف و نهى از منكر چيست، يك وقت موضوع امر به معروف و نهى از منكر موضوع كوچكى است. مثلًا كسى كه كوچه را كثيف مى‏كند، پوست خربزه را مى‏اندازد در كوچه، نبايد بيندازد. شما اينجا بايد نهى از منكر كنيد، بايد او را ارشاد و هدايت كنيد، بايد به او بگوييد اين كار را نكن، درست نيست. حالا اگر شما براى نهى از منكر كردن در چنين مسأله‏اى، به خاطر پوست خربزه در كوچه انداختن، بدانيد او يك فحش ناموسى به شما مى‏دهد، در اين صورت اين كار آنقدر ارزش ندارد كه شما يك فحش ناموسى بشنويد. يكوقت هم هست كه موضوع امر به معروف و نهى از منكر، موضوعى است كه اسلام براى آن اهميتى بالاتر از جان و مال و حيثيت انسان قائل است. مى‏بينيد قرآن به خطر افتاده است، تمام دسيسه‏بازى‏ها براى اين است كه با قرآن مبارزه شود، وضعيت در سر حدّ به خطر افتادن قرآن و اصول قرآن نيست، در سر حدّ به خطر افتادن عدالت است. يا آنجا كه مسأله‏اى نظير وحدت اسلامى در خطر است، كه اسلام در موضوع وحدت چه اندازه عنايت و حساسيت دارد و به وحدت مسلمين اهميت مى‏دهد، دست دشمن را مى‏بينى، دسيسة دشمن را مى‏بينى كه دائماً ميان مسلمين تفرقه‏اندازى مى‏كند آيا در اينجا مى‏گويى امر به معروف نكن، حرف نزن، نهى از منكر نكن، كه اگر اين را بگويم جانم در خطر است، آبرويم در خطر است، اجتماع نمى‏پسندد. بنابراين، امر به معروف و نهى از منكر در مسائل بزرگ مرز نمى‏شناسد. هيچ چيزى، هيچ امر محترمى نمى‏تواند با امر به معروف و نهى از منكر برابرى كند، نمى‏تواند جلويش را بگيرد. مجموعه آثار شهيد علامه مطهرى ج 17 حماسه حسينى صفحه 267 268 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه