چگونه می‌توان از حسادت رها شد؟

حسادت یکی از زشت‌ترین و رنج‌آورترین و دردسرسازترین صفات است. حسادت باعث غم و اندوه آدمی می‌شود، آسایش را از او می‌گیرد، روابط او را با دیگران تخریب می‌کند و ایمانش را به نابودی می‌کشد. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «همان‌طور که آتش هیزم را می‌خورد، حسد هم ایمان را می‌خورد.» (1) امام صادق (علیه السلام) نیز فرمودند: «حسود پیش از آنکه به طرف مورد حسد ضرر بزند، به خودش ضرر می‌زند.» (2) آن حضرت همچنین فرمود: «حسود آسایش ندارد.» (3) ریشه‌ی بسیاری از گناه‌ها در حسادت نهفته است. غیبت، تهمت، ظلم، سخن‌چینی و فحاشی از جمله گناه‌هایی هستند که بیشتر وقت‌ها ریشه در حسادت دارند. از این رو درمان حسادت بسیار مهم است. برای رهایی از این صفت زشت می‌توان چند اقدام مهم انجام داد: الف) پیوسته درباره‌ی عواقب و آثار این صفت زشت بیندیشید و ببینید که خلاصی از حسادت چه برکاتی برای شما دارد. اگر کسی بداند که حسادت چه آسیب‌هایی به او می‌زند و او را از چه خیراتی محروم می‌کند، حسادت را کنار می‌گذارد. ب) با حسادت درونی خود به شکلی عملی مخالفت کنید؛ یعنی همیشه از شخصی که به او حسد می‌ورزید، به خوبی یاد کنید، به او نیکی کنید و برای موفقیتش دعا کنید. با این کار آتش حسادتتان خاموش می‌شود و ریشه‌ی این صفت زشت رفته رفته در وجودتان می‌خشکد. پ) نعمت‌هایی را که خدا به شما داده است برای خودتان یادآوری کنید. آدم حسود نعمت‌های دیگران را می‌بینید، اما نعمت‌هایی را که خدا به او داده است یا نمی‌بیند یا آنها را کم می‌شمارد. اگر کسی به نعمت‌هایی که خدا به او ارزانی کرده است توجه کند، هرگز به نعمت‌هایی که دیگران دارند، حسادت نمی‌کند. پی‌نوشت‌ها: 1. میزان الحکمه، حدیث 3938. 2. همان، حدیث 3918. 3. همان، حدیث 3932. منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه