اصلی ترین و بیشترین نیاز بشر به چه چیزی تعلق گرفته است؟

طبیعی است بدن ما نیاز به آب و غذا دارد و این یک نیاز مادی و حیوانی است، بلکه از آنجا که گیاهان نیز به غذا احتیاج دارند، می‌توان گفت نیاز به غذا یک نیاز نباتی است. اما انسانیت انسان به شکم نیست که وقتی خالی شود و مواد غذایی اش تحلیل رود، نیاز انسانی پیدا کند، بلکه همانطور که گفته شد نیاز به غذا، نیاز جسمانی و حیوانی است و هر چه نیاز بیشتر باشد در صورت تأمین، لذت بیشتری حاصل می‌شود. باید گفت: هیچ نیازی برای انسان برتر از نیاز به خداوند نیست، چرا که همه نیازها به وسیله یکی از نعمتهای خدا تأمین می‌شود و این در حالی است که همه عالم هستی با یک اراده او تحقق می‌یابد: «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ؛(یس 82) فرمان نافذ خدا چنان است که چون آفرینش چیزی را اراده کند، به محض این که بگوید: موجود باش، بی درنگ موجود می‌شود».وجود همه عوالم هستی، ظهور اراده خداست و اگر لحظه ای اراده او قطع گردد، همه عوالم نابود خواهند شد. ما به مظاهر اراده الهی، از خورشید و آسمان گرفته، تا زمین و آب و سایر چیزهایی که از آنها پدید می‌آید، نیازمندیم و مجموعه اینها به اذن و اراده الهی موجودند. وقتی نیاز ما با یک لقمه نان که در نظام آفرینش سر سوزنی هم به حساب نمی‌آید برطرف می‌شود و از آن لذت می‌بریم، پس احتیاج ما به کسی که تمام عوالم هستی به یک اراده او موجود می‌گردد تا چه حد خواهد بود؟ما اگر به هوا نیاز داریم در واقع به خدا احتیاج داریم که آن را برای ما بیافریند و در اختیارمان قرار دهد؛ اگر احتیاج به غذا داریم، در واقع به خدا احتیاج داریم و نیز در سایر نیازمندی ها، که بشر هرگز از آنها خالی نیست و نمی‌توان آنها را شماره کرد و حدی برایشان معین ساخت. اگر انسان بتواند به کمک ابزارهای دقیق علمی‌و با کامپیوترهای پیشرفته، مقدار نیاز خود را محاسبه کند، رقم عجیبی به دست می‌آورد و تازه همه اینها وابسته و نیازمند به یک اراده الهی است؛ یعنی به یک فعل خداوند که آن خود جلوه محدودی از ذات بی نهایت خداست. بنا بر این هر اندازه ما فکر کنیم و به مغز خود فشار آورده و عقلمان را به کار اندازیم و از تمامی‌ابزارها و وسایل پیشرفته و مدرن دنیا بهره بگیریم، قادر نخواهیم بود میزان نیازمان به خداوند را حساب کنیم.اگر ما اصل نیاز و راه تأمین آن را درک کنیم، پی خواهیم برد که چقدر می‌توان از ارتباط با خداوند لذت برد. عالی ترین لذتهای دنیوی، نمود ضعیفی است از موجود بی نهایتی که ما سرا پا به او نیازمندیم. اگر نیازهایمان را می‌شناختیم و می‌دانستیم که تنها او این نیازها را بر آورده می‌کند، آن چنان لذتی از رفع نیازها می‌بردیم که سایر لذتها نزد ما ارزش نمی‌یافت. اهل بهشت این دو چیز را خوب فهمیدند: این که نیازهایشان چیست و تنها خدا نیازهایشان را برطرف می‌کند.راهیان کوی دوست،آیت الله مصباح یزدیبه نقل از سایت تبیان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه