لطفاً تفسیر و تحلیل روشن و دقیقی از فرمایش حضرت امیر در نهج‌البلاغه مبنی بر این که: "از گفتن سخن حق و نظر دادن به عدل دریغ منمایید که من در نزد خود برتر از آن نیستم که خطا نکنم و از خطا در کردار خویش احساس امنیت ندارم، مگر آن که خداوند مرا کفایت کند"، ارائه فرمایید.

در این بیان نورانی حضرت توصیه می نماید که، انسان در هر حالی باید به دنبال بیان حق و رفتار کردن از روی عدل باشد، و در ادامه به این نکته اشاره می کنند که همه انسانها نیازمند به کمک و عنایت الهی هستند. این جمله منافات با معصوم بودن آن حضرت ندارد؛ زیرا حضرت می فرماید: من خودم شخصا و بدون تکیه بر پروردگارم از خطا، محفوظ نمی مانم، مگر آنکه خداوند مرا کفایت کند و ملکه عصمت و محفوظ بودن از خطا را به ما عنایت کند؛ و منظور از عصمت داشتن پیامبران و ائمه این نیست که آنان بدون تکیه و کمک از سوی خدا معصوم هستند بلکه خداوند برای تثبیت حجت خود به آنان عصمت را عنایت می کند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه