آيا رجعت امام حسين واقعيت دارد و چرا ؟

اعتقاد به رجعت هر چند از ضروريات اسلام نيست و شيعه در عين اعتقاد به رجعت و اينكه آن يك مسأله قرآني و حديثي است و از مكتب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ گرفته شده است، آن را به عنوان ضروري دين نمي داند، به طوري كه اگر كسي منكر آن شد، كافر باشد، حتي مذهب شيعه را نيز آن چنان با اين مسأله وابسته نمي داند كه اگر شخصي آن را منكر شد از مذهب شيعه خارج باشد، لذا طبق نقل مرحوم طبرسي در مجمع البيان بعضي از شيعيان رجعت را بدان گونه كه اكثريت شيعه معترفند، قبول ندارند و مي گويند: مقصود، رجعت حكومت به خاندان پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در زمان ظهور حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ است. امام باقر ـ عليه السلام ـ مي فرمود: به خدا سوگند مردي از ما اهلبيت بعد از مرگش سيصد و نه سال در جهان سلطنت مي كند. عرض كردم: اين چه وقت است؟ فرمود: بعد از قائم. پرسيدم: قائم چه قدر در عالم مي ماند؟ فرمود: نوزده سال، آن گاه «منتصر» يعني امام حسين ـ عليه السلام ـ براي طلب خون خود و يارانش به دنيا بر مي گردد و از پس او امير المومنين ـ عليه السلام ـ رجعت مي كند(مجلسي، محمد باقر، بحارالأنوار،ج53، ص103) امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده كه فرمود: «... امام حسين با يارانش كه با وي كشته شدند، در حالي كه هفتاد پيغمبري كه با حضرت موسي بن عمران برانگيخته شدند، با اوست. به دنيا بازگشت مي نمايند، قائم انگشتر خود را به امام حسين ـ عليه السلام ـ مي دهد، و چون قائم رحلت كند، امام حسين ـ عليه السلام ـ او را غسل مي دهد و كفن مي كند و حنوط كرده در قبر مي سپارد(مجلسي، محمد باقر، بحارالأنوار، ج53، ص103) .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه