آیا کمک خواستن از اولیاء خدا و بخصوص در حالی که آن ها در عالم برزخ هستند اشکال ندارد؟

کمک خواستن از اولیاء خداوند اگر همراه با این اعتقاد باشد که آنان را در انجام امور و بر آوردن نیازها مستقل بدانیم ، این عقیده الحادی و شرک آلود است و مورد پذیرش نیست. اما اگر کمک خواستن از حضرات معصومین به این منظور باشد که همه امور در دست خداوند است و خداوند کارهای خود را با اسباب انجام می دهد و نه مستقیم و این اولیاء خدا ابزار و وسیله ای هستند تا دعای ما که بر اثر کوتاهی و گناهکاری خودمان به حق و در نتیجه به اجابت نمی رسد، به او برسانند و واسطه در فیض شوند، نه تنها ایرادی ندارد بلکه در قرآن کریم و روایات هم بدان اشاره شده است. البته این نکته را نباید فراموش کرد که اولیاء خداوند چه در قید حیات مادی و دنیا باشند و چه در عالم برزخ و فراختر از این عالم ماده، می توان با آنان ارتباط بر قرار کرد ، در زیارات معصومین می گوئیم « اشهد انک تسمع کلامی و ترد سلامی »  و نیز همه مسلمانان همه روزه در نماز خود پیامبر(ص) را خطاب قرار داده و می گویند: (السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته). ما در توسل جستن به اسباب طبیعی و عادی جای هیچ گونه اشکالی نمی بینیم ولی در توسل به وسایل معنوی و روحانی گروهی دچار مشکل می شوند ، ما هر روز از ابزار طبیعی برای نیل به مقاصد بهره می جوییم مثلا بر ماشین سوار می شویم تا به ایستگاه مورد نظر برسیم با پاهای خود حرکت می کنیم و با دستان خود کار می کنیم از دوستان کمک می گیریم و در زمان بیماری به طبیب مراجعه می کنیم حال اگر همین توسلات را در امور معنوی و غیبی و غیر مادی انجام دهیم چه ایرادی خواهد داشت. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه