در صورتى که کسى (مذکّر یا مؤنّث، مسلمان زاده یا غیر آن، ساکن کشور اسلامى یا غیر اسلامى) که به سنّ بلوغ رسیده و شیعه است، پس از تحقیق و تفحّص، نتواند به اسلام به عنوان تنها راه رهایى مؤمن بماند، و راه تحقیق و تدبّر در ادیان الهى دیگر را در پیش گیرد و دینى غیر از اسلام متمایل گردد، لطفاً به سؤالات زیر پاسخ فرمایید: الف) اگر بخواهد یا نخواهد، یا بتواند یا نتواند اظهار دین جدید بکند و در وجودش به آن دین جدید و آموزه هاى آن ایمان آورده باشد، و به طور علنى یا در خفا به رسوم مذهبى و فکرى آن دین مؤمن باشد، چه حکمى دارد؟ ب) مراوده و معامله با این شخص براى افرادى که نسبت به نظرات جدیدش یقین دارند، چه حکمى دارد؟ ج) اعراب پس از حمله به ایران، با شرح حقایق تاریخى که از کشتار ایرانیان در طول دو و نیم سال جنگ علیه سپاه ایران خصوصاً با نمونه جنگ زنجیر، یا قتل عام مردم استخر در ذهن بعضى از ایرانیان است جایگاه مناسبى ندارند؛ تا جایى که براى بعضى این شبهه به وجود آمده که خواندن نماز به زبان عربى و حمد و ثناى پروردگارى که رب العالیمن است و او را تنها مى توان در مراسم خاص و با زبانى مخصوص ستایش کرد، خصوصاً این که این زبان متعلّق به متجاوزان به خاک ایران است که سابقه مخاصمه با ایرانیان دارند چه دلیلى دارد؟ آیا نمى توان با نثرى شیوا به زبان فارسى خداوند را ستایش کرد؟ د) سوزاندن بیشتر متون علمى یا هنرى یا تحقیقاتى یا دیگر کتب موجود زمان گذشته که در تاریخ چند بار در حمله اسکندر و اعراب و مغول ها و افاغنه و تاتارها از بین رفت، و ارتباط ما را با فرهنگ و تمدّن گذشته بسیار کم کرد؛ آیا نشانه این نیست که اعراب به منظور باقى ماندن در کشور ما آمده بودند، نه مسلمان کردن؟ آیا نمى توان از این مسأله نتیجه گرفت که روالى که پى ریزى شده تا دیگران به زبان عربى به نیایش پروردگار بپردازند یک عمل استعمارى است؟ اگر کسى به زبان فارسى نماز بخواند نمازش قبول است؟ آیا اگر پیامبر اسلام در ایران مبعوث شده بود و ایران اکنون کشور وحى بود با شناختى که از اعراب دارید آیا آنان نمازشان را به فارسى مى خواندند؟ وقایعى که بر ایرانیان گذشت دوران تلخ فراموش نشدنى و سیاهى را در تاریخ ایران بجا نهاده است. آیا فکر نمى کنید اگر مسلمانان طى یک استراتژى فعال نسبت به گشودن دروازه هاى معرفت الهى بر ایرانیان که نخستین ایمان آورندگان به دین وحیانى بوسیله زردشت بودند و در آن زمان به خاطر آموزه هاى مسیحیت و یهود امکان تسلیم به شعار جهان شمول اسلام را مى توانستند داشته باشند آیا بهتر نبود طى یک دوره تبلیغى حکومت ایران را به استحاله فرهنگى کشیده و قلوب فتح شود؟

اولاً: بسیارى از حوادثى را که اشاره کردید از نظر تاریخى مشکوک است و شاید براى ایجاد فتنه بین ایرانیان و سایر مسلمین جعل شده باشد. بنابراین نمى توان به آنها اعتماد کرد. ثانیاً: ایران در دوران ساسانى تحت فشار استبداد شدید بود که هرگز نمى شد بر آن افتخار کرد و مسلمین سبب آزادى ایرانیان شدند. به همین دلیل مقاومت در برابر ارتش اسلام بسیار محدود بود و بسیارى از ایرانیان دروازه هاى شهر را با میل خود به روى سپاه اسلام گشودند. ثالثاً: خواندن نماز به زبان عربى حلقه اتّصال و وحدتى میان همه مسلمین سراسر دنیا است و بدون آن وحدت و عظمت مسلمین به یقین مخدوش خواهد شد. رابعاً: بسیارى از مراجع طراز اوّل ایرانى هستند و رساله هاى آنها به زبان فارسى است و مقلّدین آنها در بسیارى از کشورهاى عربى پراکنده اند و هیچ گونه ناراحتى از این که تقلید از عالم فارسى مى کنند ندارند و سزاوار نیست که مسائل دین که جهان شمول است تحت سیطره تعصّب هاى قومى قرار گیرد. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه