پرسشگر محترم ، اختلال ارگاسمی در مردان (male orgasmic disorder) که به ارگاسم بازداری شده، دیر انزالی، دیر ارگاسمی یا انزال دیر رس، نیز معروف است، بیانگر مشکل خاصی در مرحله ارگاسم است. این اختلال می تواند فراگیر یا موقعیتی باشد. شایعترین شکایت مردان مبتلا به این اختلال این است که گرچه در مدت آمیزش جنسی کاملا برانگیخته می شوند، اما در لحظه مطلوب، نمی توانند با همسر خود به ارگاسم برسند. به طور معمول این اختلال تاثیری در فرزند دار شدن ندارد.

پرسشگر محترم ، اختلال ارگاسمی در مردان (male orgasmic disorder) که به ارگاسم بازداری شده، دیر انزالی، دیر ارگاسمی یا انزال دیر رس، نیز معروف است، بیانگر مشکل خاصی در مرحله ارگاسم است. این اختلال می تواند فراگیر یا موقعیتی باشد. شایعترین شکایت مردان مبتلا به این اختلال این است که گرچه در مدت آمیزش جنسی کاملا برانگیخته می شوند، اما در لحظه مطلوب، نمی توانند با همسر خود به ارگاسم برسند. به طور معمول این اختلال تاثیری در فرزند دار شدن ندارد. این اختلال از تاخیر های موقعیتی خفیف در انزال تا ناتوانی کامل در رسیدن به ارگاسم نوسان دارد. در میان مردان مبتلا، مردانی وجود دارند که قبل از انزال مدت زیادی طول می دهند، برخی دیگر برای رسیدن به ارگاسم، به تحریک اضافی از جانب همسر نیاز دارند و گروهی نیز صرف نظر از شرایط، نمی توانند به ارگاسم برسند. مردان مبتلا به ارگاسم بازداری شده ممکن است اضطراب زیادی را توام با افکار خودآگاهانه تجربه نمایند، مانند «همسرم ممکن است فکر کند اشکالی در من وجود دارد». مردان مبتلا به ارگاسم بازداری شده تماس خود با همسر را بسیار برانگیزاننده می یابند، اما ممکن است نسبت به تماس همسر با آلت خود بی حس باشد. انگیختگی روانی آنها با انگیختگی فیزیولوژیک نعوظی شان هماهنگ نیست و گاهی اوقات انزال دیر رس، کژکاری نعوظی ثانوی را نیز در پی دارد. *** بررسی برخی علل اختلال ارگاسمی در مردان: 1. فرایند های جسمانی، مانند بیماری(به عنوان نمونه، بیماری پروستات)، واکنش به درد، عوامل تغذیه ای، و حتی مشکلات خواب می توانند موجب مشکلات جنسی شوند یا آنها را تشدید کنند. 2. داشتن احساسات منفی نسبت به همسر، دراثر کاهش عشق، محبت، احترام، ... و یا به دلیل نیافتن ویژگی های ظاهری مورد نظر (زیبایی، آرایش، لباس، ...) در او. 3. داشتن افکار نگران کننده در رابطه با احتمال دیر انزال شدن، که موجب افزایش هیجانات منفی، کاهش تحریک پذیری و یا اختلال در ارگاسم می گردد. 4. وجود حالات(مانند غمگین بودن)، رفتارها (مانند تمایل به پوزیشن یا نوع خاصی از رابطه) یا ویژگی های منفی(مانند بوی بد دهان یا بدن) درهمسر. 5. مواد مخدر و مست کننده ها، معمولا اختلالات جنسی را ایجاد و یا تشدید می کنند. 6. اضطراب و استرس درهنگام رابطه، موجب کاهش تحریک پذیری و اختلالات ارگاسمی می گردد. 7. داروهای ضد افسردگی، مانند بازدارنده های جذب مجدد سروتونین، موجب تاخیر درانزال می شوند. 8. وجود تعارضهایی در مورد نزدیکی جسمانی نیز ممکن است سبب دیرانزالی گردد. 9. دیدن فیلم ها و تصاویر جنسی ممکن است با افزایش آستانه تحریک پذیری، سبب دیر انزالی در فرد گردد. 10. کاهش فاصله روابط جنسی، با کاهش میل و توانایی جنسی، به طورطبیعی به طولانی تر شدن ارگاسم های دوم، سوم و ... می گردد. *** آگاهی های درمانی: 1. ارگاسم بازداری شده، اختلالی است که باید حتما درمان گردد، چرا که در بلند مدت موجب آسیبهای فردی و خانوادگی خواهد گردید. 2. در مواردی که استفاده از داروی خاص سبب این اختلال گردیده است، باید تحت نظر متخصص از دارو های جایگزین استفاده کرد. 3. در مواردی که وجود یک اختلال جسمانی، سبب اختلال درارگاسم گردیده است، رفع اختلال جسمانی، شروع درمان، و یا خود درمان خواهد بود. 4. در مواردی که فرد به تماشای تصاویر جنسی می پردازد و یا با آنها مشغولیت فکری دارد، متوقف کردن تماشا و کنترل فکر و جلوگیری از مشغولیت فکری با آنها، بخشی از درمان خواهد بود. 5. رفع هر گونه نگرانی در هنگام برقراری رابطه جنسی، به عنوان مثال عدم مشغولیت با افکاری از قبیل، داشتن اختلال جنسی، داشتن دیر ارگاسمی، ناراحتی و خستگی همسر، شکایت همسر از طولانی بودن رابطه، .... 6. ایجاد فاصله میان دو آمیزش، برای افزایش آمادگی و تحریک پذیری بیشتر جنسی. 7. مصرف غذاهای محرک جنسی خصوصا خوراکیهایی که دارای ویتامینهای گروه ب، خصوصا ب 12، می باشند و کاهش و یا حذف مصرف غذاهای کاهنده میل و توانایی جنسی. 8. طبیعی است که اگر عمل کردن به دستورالعمل های ذکر شده در گذر زمان، موجب بهبود فرد نگردد، مراجعه به یک روانشناس مجرب در اولین فرصت ضروری است. یک درمانگر مجرب با درمانهای رواشناختی در جهت کاهش اضطراب عملکردی و افزایش تحریک تناسلی، می تواند به حل مشکل بپردازد. 9. دیر انزالی مانند دیگر بیماری ها و اختلالاتی که ممکن است انسان را مبتلا نماید، می باشد، از این رو، فرد مبتلا به هیچ وجه نباید احساس گناه داشته باشد و یا احساس شرمندگی نماید و باید جهت درمان به متخصصین مربوطه مراجعه نماید. موفق باشید. منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم. نویسنده : گروه روانشناسی و مشاوره پرسمان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه