اگر فردي کسي را دوست داشته باشد، بايد چه کار کند؟ در ضمن اگر خانوادهاش راضي نباشند بايد چه کار کند؟

جواني دورهاي پرتحول از زندگي ميباشد، دورهاي که نيروهاي جسمي و رواني با سرعت و قدرت زياد بروز پيدا مي کنند و درون جوان را پر از هيجان و آشوب مينمايند. در اين دوره بحراني، اين شخصيت جوان است که آگاه يا ناخودآگاه در حال شکلگيري است و چه خوب است جوان با نيروي اراده و آگاهي جهت شکل دهي به شخصيتش پاي به ميدان گذارده و به آن رنگ و شکل خدايي، انساني و منطقي دهد. يکي از مهمترين خصيصههاي اين دوره بيداري عاطفي است، او ميخواهد به ديگران عشق ورزد و آنان نيز به او محبّت کنند؛ امّا اگر اين عشق پاک به صورت صحيح جهت دهي نشود، آسيبهاي جبران ناپذيري را به جوان وارد ميسازد. بنابراين با بالا بردن سطح آگاهي و با به کارگيري عقل و تجربه بزرگترها ميتوان راه صحيح را پيمود و به قلههاي سعادت و خوشبختي دست يافت. خواهرم سؤال شما کلي و مبهم است، کاش مقداري توضيح ميداديد که طرفين مورد علاقه چه شرايطي دارند آيا هر دو هم جنس هستند يا نه؟ و... هر چند در دين مقدس اسلام به دوستي و محبت کردن به ديگران تأکيد شده اما براي دوستي کردن شرايطي وجود دارد و با هر کسي نميشود، دوستي کرد و به آنها محبت ورزيد. دوستي با همجنسان در صورت دارا بودن شرايط دوستي بسيار خوب است و بايد محبت قلبي را به چنين افرادي اظهار کرد؛ اما دوستي با جنس مخالف و تنها در قالب ازدواج صحيح ميباشد و ارتباط دختر و پسر قبل از ازدواج جايز نيست و آسيبهاي زيادي را به آنها وارد ميکند. دوستي دختر و پسر دوستي و ارتباط دختر و پسر مانند در کنار هم بودن پنبه و آتش است، که با کوچکترين لغزشي آتش گرفته و به خاکستر تبديل ميشود. از اين رو، بايد از بروز چنين روشهايي پيشگيري کرد، پس توصيه ميشود دختران جوان به توصيههاي زير عمل کنند: 1. سعي کنيد واقعيت جنس مخالف را بشناسيد و از خوش باوري ساده لوحانه پرهيز کنيد. بسياري از دختران تصوراتي بسيار ايدهآل و تخيلي از پسران در ذهن خود ميپرورانند. آنان با فطرت پاک خود، با صداقت، احساس محبّت ميکنند و به خاطر عشق به فردي که فکر ميکنند شايد در آينده با او ازدواج کنند، دست به دوستي و ارتباط با جنس مخالف مي زنند؛ اما اين خوش باوري و زودباوري ساده لوحانهاي بيش نيست، چرا که اکثر اظهار علاقه و محبتهايي که از طرف پسران به دختران ميشود، جنبه فريب و سودجويي دارد و با صداقت و خيرخواهي نيست. 2. پرهيز از تحريک و جلوهگري و امتناع از خلوت کردن با فرد نامحرم: حضرت علي ـ عليه السلام ـ ميفرمايد: زنان و دختران مؤمن بايد سه صفت را که براي مردان بد است داشته باشند: «تکبر، ترس و بخل». تکبر يعني در مقابل نامحرم با قاطعيت و وقار صحبت کنند و به نحوي رفتار کنند که بيانگر کوچک شمردن طرف مقابل (نامحرم) باشد و از حرف زدن با عشوه و تبسم که ديگران را تحريک ميکند، بپرهيزند، ترس يعني بترسد از تنها بودن و خلوت کردن با شخص نامحرم. بخل يعني در حفاظت مال خود و شوهر، کمال دقت و وسواس را به خرج دهند و امانتدار اموال همسر و خانه، و پيامآور قناعت و صرفجويي باشند. 3. حفظ عفت و حيا: عفت و حيا از خصوصيات روحي دختران و سرمايه سلامتي اخلاقي و رواني آنان و بزرگترين مانع براي فريب و لغزش و انحراف آنان است. حضرت علي ـ عليه السلام ـ ميفرمايد: «حيا ميوه پاکدامني است». هنگامي که به هر علتي پاکدامني فرد کم شود، شرم و حياي او نيز کاسته ميشود. بنابراين زنان و دختران بايد در جامعه و بيرون از منزل، با وقار و عفاف و متانت ظاهر شوند و خود را از نگاههاي آلوده دور سازند، تا از آسيبهاي جدي دور شوند. دوستي با همجنسان بيترديد دوستي يکي از نيازهاي انسان به خصوص در سن جواني است و معاشرت با دوستان شايسته و با ايمان، موجب رشد شخصيت اجتماعي و تقويت ارزشهاي اخلاقي و معنوي نوجوان ميگردد؛ اما بايد توجه داشت که هم در اصل انتخاب دوست و هم در حدود آن نهايت دقت را داشته باشيد. پس اگر محبتي را نسبت به کسي در دل احساس کرديد، قبل از هر کاري بايد ببينيد او معيارها و ملاکهاي يک دوست خوب را دارد يا نه؟ برخي از اين معيارها عبارتند از: 1- عقل و هوش 2- ايمان و تقوي 3- بزرگواري و نجابت 4- صداقت و رازداري 5- وفاداري و پايداري در سختيها 6- سرّ نگهدار و عيب پوش 7-مساعدت و ياري در حل مشکلات 8- خوش اخلاق و پاک سرشت 9- اهل خير و دعوت کننده به نيکيها و بندگي خدا 10- دور کننده از گناه و لغزش 11- صبور و با گذشت 12- خوش نامي خود و خانواده و با تربيت صحيح و... بنابراين، اگر ديديد فرد مورد علاقهتان داراي ويژگيهاي فوق ميباشد، ميتوانيد دوستي کنيد. حال سئوال اينجا است که چگونه با چنين فردي دوستي را آغاز کرد؟ امام صادق ـ عليه السلام ـ ميفرمايد: «هر گاه کسي را دوست داشتي او را از محبت قلبي خود آگاه کن؛ زيرا اين اظهار دوستي و محبّت، دوستي را ميان شما پابرجا ميکند.» پس با يک هديه سراغ آن دوست رفته و محبّت خود را نسبت به او آشکار کنيد و اگر حدود دوستي و وظايف خود را نسبت به او رعايت کنيد، او نيز رفته رفته با شما دوستي و محبّت خواهد نمود. اما اين که اگر خانواده فرد نسبت به چنين دوستي راضي نبود بايد ديد که دلايل آنها از اين مخالفت چيست؟ آيا آنها از روي تجربه و آگاهي چيزهايي ميدانند که شما از آنها بيخبريد؟ با گفتگوهاي صميمانه با والدين خيلي از مشکلات قابل حلند؛ چرا که آنها خيرخواه بچههايشان هستند. اگر شما به کسي که علاقه داريد، مطمئنيد که داراي معيارها و ملاکهاي دوستي ميباشد، خانواده را قانع کنيد که به نفعتان است که با او دوست شويد، و حد و حدود دوستي را با او رعايت خواهيد کرد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه