با عرض سلام من اصلا نمازهای صبحم را نمی خوانم. نمازهای دیگرم را هم اگه حالش باشه می خونم و اگه هم نباشه نمی خوانم. برای خودم هم ملاک هایی دارم. اول : خدا به نماز من نیازی ندارد. دوم: چه لزومی دارد وقتی بی حوصله ام بخواهم نماز بخوانم. سوم: راه های مختلفی برای مناجات با خدا وجود دارد و من می توانم با زبان فارسی هم با خدا حرف بزنم. چه لزومی دارد که با عبارات عربی بخواهم با خدا حرف بزنم عباراتی که حتی درک و فهم آن خیلی مشکل است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «مَثَل نماز در بین شما مَثَل نهری است که در نزد هر یک از شماست که در شبانه روز پنج بار خود را در آن می شویید و با این شست و شو دیگر چرک و آلودگی در شما باقی نمی ماند؛ گناهان نیز با نمازهای پنج گانه شست و شو می شوند.»[1] اولا: شکی نیست که خداوند به نماز ما نیازی ندارد. ثانیا: شکی نیست که راه های زیادی برای ارتباط با خداوند وجود دارد. ثالثا: شکی نیست که هر کسی با هر لغت و زبانی می تواند با خداوند سخن بگوید و از او هر چه نیاز دارد درخواست نماید. اما آنچه بر انسان واجب است این است که تسلیم خداوند باشد و خداوند به سوی انسان ها رسول فرستاد تا فرامینش را به گوش بشر برساند و یکی از فرمانهای اللهی امر به نماز است. از آنجا که می دانیم یکی از صفات خداوند متعال، حکیم است؛ یعنی هیچ کاری را بدون حکمت انجام نمی دهد. اینکه خداوند نماز را واجب کرده است با اینکه می توانست به صرف راز و نیاز اکتفا کند حتماً دلیلی و حکمتی داشته که او با علم و تدبیر بی نهایتش از آن اطلاع دارد؛ چون اگر این گونه نباشد باید نعوذ باللّه بگوییم خداوند در واجب کردن نماز، کار عبث و بیهوده ای انجام داده است. پس، از حکیم بودن خداوند می فهمیم که در وجوب و اقامه نماز فایده ها و آثار بسیار زیادی وجود دارد که چیزی جای آن را نمی گیرد. یکی از علتهای تشریع احکام از طرف خداوند بر بندگانش، امتحان کردن آنهاست. خداوند از بین بندگان، آنان را که روحیه اطاعت کامل دارند بر می گزیند و آنان که بی چون و چرا به فرمانهای خدایشان عمل می کنند در امتحان اطاعت از خدا نمره قبولی می گیرند. پس یکی از علل واجب شدن نماز این است که خداوند قصد داشته است با این دستور، بندگانش را بیازماید تا معلوم شود چه کسی راز و نیاز خود با خدا را به همان صورت که خداوند فرموده انجام می دهد و چه کسی سرپیچی می کند؛ تا هر دو به پاداش و جزای عملشان برسند. در پایان عرض می کنیم که گاهی انسان، مریضی جسم دارد پس به پزشک مراجعه می کند اما گاهی روح انسان دچار بیماری می شود پس باید برای درمان آن تلاش کرد نه اینکه با تفکرات ناشی از عدم آگاهی، مسیر خطا را پیمود. البته قصد ما از بیان این جملات اخیر خدایی ناکرده جسارت به شما گرامی نیست؛ زیرا این حالت نه تنها برای شما بلکه ممکن است برای ما و دیگر انسان ها نیز حاصل شود و در این خصوص سوالاتی به ذهنمان برسد که در نزد خود جوابی برایش نداشته باشیم و به همین علت، خودمان برای سوالی که جوابی برایش نداریم دلیلی بتراشیم و آن را ملاک رفتار خود قرار دهیم. برای اطلاع بیشتر می توانید به لینک زیر مراجعه فرمائید. موفق باشید. چند پرسش و پاسخ درباره نماز .[1] امالی مفید، ص 189. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه