آیا می توان مستحبات را از جمله نماز شب را به قصد قربت به خداوند متعال به جا آورد و در عین حال رسیدن به حاجات را نیز در نظر آورد؟ آیا این تقاضا با هم به اخلاص انسان ضربه نمی زند؟

اخلاص، یعنی انجام کار تنها به انگیزه رسیدن به خداوند و خالی بودن نیت از انگیزه رسیدن به دنیا. منتهی باید توجه داشت که انگیزه های دنیوی دو نوع است، گاهی انسان دنیا و امکانات مادی و قدرت و ثروت را برای دنیا و لذت های مادی صرف می خواهد، این می شود دنیا طلبی و حب دنیا که به تعبیر روایت راس تمام بدی ها است. حب الدنیا راس کل خطیئه!این انگیزه قطعا برای اخلاص مضر است، ولی گاهی انسان دنیا و امکانات دنیوی را برای فراهم شدن بهتر عبودیت و قرب الهی می خواهد، این نوع خواستن عین خدا خواهی و قرب به خداوند است و حب دنیا نیست تا به اخلاص ضرر برساند. بنابراین دخالت دادن حاجت خواهی در نیت عبادت، بستگی به هدف شما از طلب حاجت و مطرح کردن نیاز مادی دارد که در جهت رسیدن به اهداف دنیوی و نفسانی صرف باشد و دنیاطلبی تلقی شود، یا برای رسیدن به اهداف اخروی و معنوی باشد و در راستای عبادت خدا قرار گیرد. در صورت اول نیت شما در عبادت، فاسد و خالی از اخلاص می باشد و در صورت دوم، کاملا صحیح و خالص است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه