من گناهان فاحشی انجام داده ام، چگونه از خدا بخواهم که گناهانم را ببخشد؟

در مکتب مقدس اسلام اعتراف تفصیلی به گناهان جز در پیشگاه خداوند مهربان و بخشنده جایز نیست، مگر در نزد انسان مؤمنی که می خواهد در مورد آن چاره جویی کند، آن هم می توان آن گناهان را به شخص مجهولی نسبت داد و درمان را تقاضا کرد. گناهان آدمیان یا مورد حق الناس است که حق انسانی را ضایع کرده ایم، که حتماً باید آن را جبران کرده و هم توبه کرد و یا حق الله است که این حق الله یا قابل جبران است مانند ترک واجباتی از قبیل نماز، روزه، و... که باید ضمن توبه، آن حقوق خداوندی را هم جبران کرد یا حقی است که محل جبران آن گذشته است که در این صورت باید استغفار و توبه کرد و خداوند مهربان و بخشاینده، گناهان ما را می آمرزد و توبه ما را قبول می کند. توبه واقعی هنگامی رخ می دهد که آدمی از  غفلت و مستی عالم طبیعت بیدار شده باشد و خود را غرق در منجلاب، ملاحظه کند، قهراً بینش او نسبت به گناه عوض خواهد شد و هرگز به معصیت و نافرمانی خداوند اقبال نمی کند و اگر احیاناً لغزشی ایجاد شد و گناهی را مرتکب گردید و اسیر هوای نفس شد، باز هم توبه می کند و باز می گردد و دائم و مرتب در حال خود سازی خواهد بود تا به لقاء پروردگارش نایل شود؛ درست مانند طفلی که تا راه رفتن را بیاموزد بارها به زمین خواهد خورد، انسان هم تا قوام یابد و تقوایش کامل شود، مرتکب گناهان هم می شود و چاره کار، استغفار و توبه و جبران است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه