فرقههای ضاله کداماند لطفا در خصوص هر کدام توضیح داده و منابع مشخصی را معرفی نمایید. و آیا اهل حق جزء فرقه ضاله است؟ ارتباط با اهل حق و تناول از غذا و مأکولات آنها چه حکمی دارد؟

فرقه ضاله عبارت از گروه و دستهاي است که از حق دور شده و به راه گمراهي رفته است. توضيح 1. فرقه: فرقه به معني دسته و گروه است که به سبب اختلاف انديشه و عقيده از يک مکتب جدا مي شود. در هر آئيني و ديني پس از رحلت بنيان گذار آن، اختلافاتي ميان پيروان آن رخ ميدهد و اين اختلافها گاه به قدري عميق است که سبب پيدايش فرق و مذاهب مختلفي ميگردد، مواضع اين اختلاف متعدد است، ولي مهم ترين آنها اختلاف عقيدتي است. پيدايش فرق اسلامي نيز پس از رحلت پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به وقوع پيوست، مسلمانان در مسايل بسياري با هم اختلاف پيدا کردند که موجب تفرقه و از هم پاشيدگي وحدت آنان گرديد. اين اختلافها گاهي چنان شدت مييافت که حتي برخي فرقهها طرف مقابل را يکسره کافر به شمار ميآوردند و از آنها برائت ميجستند. از آن نمونه در صدر اسلام که در سالهاي 36 و 37 رخ داد، پيدايش فرقه خوارج بود. فرقه مرجئه و معتزله نيز در واکنش به آراي خوارج شکل گرفتند سومين اختلاف، مسأله جبر و اختيار انسان بود که به پديد آمدن فرقه جبريه و قدريه انجاميد و هم چنين در طول تاريخ گروهها و فرقههاي زيادي پديد آمده است. 2. ضالّة: ضلاله، ضالة، ضال، گمراهي، گمراه و راه گم کرده را گويند. هم چنين از حق دور شدن و يا از راه دين منحرف شدن نيز گفته شده است «الحکمة ضالة المؤمن، حکمت گمشده مؤمن است. نيز از اين باب ميباشد يعني از حکمت دور شده و راه رسيدن به آن را گم کرده است. «ضالة» ضد رشد و هدايت نيز آمده است؛ چنان که قرآن کريم ميفرمايد:...وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِيدًا. يعني آنها را از هدايت و رشد دور کنند امير مؤمنان علي ـ عليه السلام ـ نيز فرموده است: «ما اختلف دعوتان إلا کانت احداهما ضلالة» اگر دو مکتب با يکديگر اختلاف داشتند، خواه ناخواه يکي از آن دو گمراهي است. پس، معناي «ضاله» اگر گمراهي، دور شدن از حق، بر خلاف هدايت و رشد باشد، فرقه ضاله به فرقه و گروهي گفته مي شود که گمراه شده و از راه حق دور شده و راه خلاف هدايت و رستگاري را در پيش گرفته است. درباره نوع فرقه ضاله چنان چه که اشاره شد بايد گفته شود که چون ضاله عبارت از گمراهي و دور شدن از حق است بنابراين، هر گروه و فرقه که تحت تأثير انديشه انحرافي و خلاف حق قرار بگيرد، از فرقه ضاله به حساب مي آيد با اين وصف، اگر به برخي از آيينهاي ضاله، فرقه اطلاق شود در آن صورت ميتوان گفت که فرقه ضاله بر دو نوع است: فرقههاي ضالهاي که از زير مجموعه اسلام به شمار ميآيند و فرقه هاي ضاله اي که از زير مجموع اسلام به حساب نميآيند: نوع اول عبارت اند از فرقههاي صوفيه و برخي از غاليان و امثال آنها و نوع دوم عبارت اند از فرقه بهائيت و اهل حق و امثال آنها. در طول تاريخ فرقههاي ضاله زيادي به وجود آمده و منقرض شدهاند که به برخي از آنها اشاره ميشود: 1. اسحاقيه، اين گروه از پيروان اسحاق بن زيد است که امام علي ـ عليه السلام ـ را در نبوت با رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ شريک ميدانستند. 2. ايوبيّه، از فرقه ضاله ياران جالوت قمي است که امام را کامل دانسته و مي گويند کمال او سبب مي شود که خدا در او حلول کند و او به زبان خدا سخن بگويد. 3. حبيبيه، فرقهاي از صوفيه است که حبّ الهي رافع هر تکليف ميداند، اعمال نامشروع را وسيله قرب الي الله مي دانند. 4. شمسيه گروهي است که امام علي ـ عليه السلام ـ را در آسمان مي داند وي مي گويد آن حضرت در آفتاب جاي دارد. 5. واصليه، اين فرقه از فرقه هاي صوفيه است که مي گويند: چون عارف به حق واصل شد، ديگر تکاليف شرعي از گردن او ساقط مي شود. هر عمل حرامي را انجام بدهند، گناه محسوب نمي شود، هم چنين گروه ديگر از صوفيه، بنام «ولايتيه» است؛ اين گروه ولايت عارف و صوفي را بالاتر از ولايت امام و نبي مي دانند و... هر کدام اين فرقه ها و گروه ها، تحت تأثير انديشه و عقيده انحراف قرار گرفته و از مسير حق خارج شده اند در حقيقت ملاک ضاله بودن هم آن است که فرقههاي اسلامي تحت تأثير انديشه و عقيدههاي و ارادتي عقايد يهود، نصارا، مسيحيت و ثنويت زردشتي و هم چنين تصوف و صوفي گري که بر گرفته از عقايد انحرافي ميباشد قرار گرفته باشد؛ لذا دارندگان اين عقايد را ضاله مي گويند، چون از حقيقت دور شده و راه گمراهي را در پيش گرفته اند. 4. فرقههاي ضاله در ايران: فرقه ضاله فعال که در ايران هستند عبارتند از: شيخيه، فرقه هاي صوفيه مثل ذهبيه، قادريه، گناباديه، نوربخشيه، اهل حق، مکتب بهائيت، وهابيت که در نقاط مختلف کشور مشغول جذب جوانان ناآگاه هستند. از آنچه که بیان شد گمراهی فرقه های ضاله درای مراتب میباشد. ضاله بودن برخی از آنها مانند فرقه های صوفیه به حدی نیست که آنان را از اسلام خارج کرده کند و لذا خوردن غذای های این نوع فرقهها منع شرعی ندارد. ولی برخی از فرقههای ضاله به حدی از اسلام دور شده اند که اصلا پیروان آنها دیگر مسلمان به حساب نمی آیند مانند فرقه های اهل حق و علی اللهیان و بهائیت و امثال اینها. بنابراین خوردن غذای این فرقه ها همان حکم خوردن غذای های کفار را دارد و از خوردن آن نوع غذاهای آنان که نیاز به ذبح شرعی دارد و یا با تماس با آنها نجس می شوند باید اجتناب شود. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه