چگونه ممکن است حضرت مهدی در شکم مادرش به دنیا بیاید درحالی که شکم مادرش بزرگ نشده و حضرت هم به اندازه ی یک طفل معمولی به دنیا بیاید؟

در این رابطه توجه به چند نکته بایسته است : T }یک. مصون ماندن از خطر مرگ خلفاى بنى عباس از طریق روایاتى که از پیامبر اکرم«ص» و ائمه طاهرین«ع» نقل شده بود، مى دانستند که دوازدهمین امام، همان مهدى(عج) است که زمین را پر از عدل و داد مى کند و دژهاى گمراهى و فساد را در هم مى کوبد و دولت جبّاران را سرنگون مى سازد و طاغوتیان را به قتل مى رساند و خود امیر مشرق و مغرب جهان مى شود.آنان چون این مسئله را مى دانستند، با توجه به این‌که فرمانروایان ستمگر عباسی به دنبال قتل آن بزرگوار بودند در صدد بودند تا نور الهى را خاموش کنند و آن امام همام را به قتل رسانند. از این رو جاسوسان و مراقبانى چند گماشتند و حتّى قابله هایى را مأمور کردند تا درون خانه امام حسن عسکرى«ع» را زیر نظر بگیرند ؛ لیکن خداوند، در هر حال، نور هدایت را پاینده خواهد داشت. این بود که خداوند به اراده خویش، دوران باردارى مادر او را پنهان ساخت.شیخ مفید(ره) در این رابطه مى نویسد : «به دلیل مشکلات آن دوران و جست وجوى شدید سلطان وقت و کوشش بى امان براى یافتن آخرین حجّت خدا، ولادت آن حضرت بر همگان، مخفى ماند» V }الارشاد، ص 345.{ V .تلاش بى وقفه بنى عباس براى یافتن فرزندى از امام یازدهم، در بیشتر منابع تاریخى گزارش شده است. مورّخان گفته اند : معتمد عباسى، به قابله ها دستور داده بود تا وقت و بى وقت، سرزده، وارد خانه سادات شوند ؛ به ویژه خانه امام حسن عسکرى«ع» و در درون خانه بگردند و تفتیش کنند و از حال همسر او با خبر گردند و گزارش دهند. اما آنان از هیچ چیز آگاه نگشتند. احمد بن عبیداللَّه بن خاقان - که کار خراج قم را بر عهده داشته - درباره موضوع کاوش، به امام حسن عسکرى«ع» چنین گزارش کرده است : «وقتى خبر بیمارى امام عسکرى«ع» شایع شد، خلیفه به دنبال پدرم فرستاد. او به دارالخلافه رفت و همراه پنج تن از کارمندان نزدیک خلیفه - که از معتمدان بودند - بازگشت. پدرم به آنان دستور داد تا خانه امام را در کنترل خود گرفته و لحظه به لحظه از احوال و اخبار وى اطلاع داشته باشند ؛ آن گاه برخى از طبیبان را فرا خواند، و دستور داد شبانه روز بر بالین امام حضور داشته باشند. پس از دو یا سه روز به او اطلاع دادند که امام ضعیف تر شده است و او دستور داد، طبیبان بر مراقبت هاى خود بیفزایند ؛ آن گاه پیش قاضى القضات رفت و از او خواست ده نفر از معتمدانِ خود را - که از نظر دین و ورع، کاملاً به آنان اطمینان دارد - به منزل امام عسکرى بفرستد که شبانه روز در آنجا باشند. این وضع ادامه داشت تا آنکه امام وفات کرد. پس از این حادثه، خانه امام عسکرى«ع»، به دستور خلیفه بررسى دقیق شد و همه چیز مهر و موم گردید و پس از آن، تلاش هاى پى گیرانه اى براى یافتن فرزندى از آن حضرت آغاز شد. حتّى کنیزان امام نیز تحت نظر قرار گرفتند تا معلوم شود کدام یک از آنها باردار است. یکى از آنان را - که احتمال حمل درباره اش مى رفت - در حجره اى تحت مراقبت قرار دادند تا وقتى که باردار نبودن وى مسلّم شد. آن گاه میراث امام را میان مادر و برادرش جعفر تقسیم کردند...» V }رسول جعفریان، حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه، ص 568.{ V .به طور مسلّم، چنین حساسیت شدیدى از طرف دستگاه خلافت، بدان سبب بود تا گذشته از کنترل امام یازدهم، در صورت عدم دسترسى به او (و یا فرزندش مهدى) ؛ دست کم بتوانند اعلام کنند که امام حسن عسکرى«ع» فرزندى نداشته است. T }دو. اقدامات امام حسن عسکرى«ع» امام حسن عسکرى«ع»، خود از پیش گویى ها آگاه بود و اهمیّت و عظمت آن مولود را به درستى مى دانست و از حسّاسیت دشمنان درباره تولد این نوزاد، غافل نبود. اوضاع سیاسى و شرایط اجتماعى را نیز کاملاً مى شناخت ؛ از این رو به گونه اى مقدمات و پیش زمینه هاى ولادت فرزندش را فراهم ساخت که نه تنها دشمنان ؛ بلکه بسیارى از دوستان هم از این امر آگاه نشدند.امام حسن عسکرى«ع» خود درباره فلسفه «خفاى ولادت فرزندش» مهدى(عج) چنین مى فرماید : «بنى امیه و بنى عباس» به دو علت بر روى ما شمشیر کشیدند :نخست اینکه مى دانستند در خلافت، هیچ حقّى ندارند و مى ترسیدند که ما ادعاى خلافت کنیم و خلافت به محل اصلى خودش برگردد.دوم اینکه، از اخبار متواتر دریافته بودند که نابودى سلطنت ستمکاران و زورگویان، به دست قائم ما صورت مى گیرد و شکى هم نداشتند که خودشان از ستمگران و زورگویان هستند!! بنابراین به امید اینکه از تولّد قائم(عج) جلوگیرى کنند، یا بتوانند او را بکشند ؛ در کشتار اهل بیت رسول خدا و از بین بردن نسل آن حضرت تلاش بسیار کردند ؛ اما خداوند نخواست سرّ امر بر آنها آشکار شود ؛ بلکه اراده فرمود که بر خلاف میل کافران، نور خود را تمام کند و خیر بشریت را محقّق سازد» V }اثبات الهداة، ج 3، ص 570، ح 685.{ V .گفتنى است که پیشوایان معصوم ما، مخفى بودن ولادت مهدى، را پیش گویى کرده و در این رابطه مسلمانان را آگاه ساخته بودند.امام باقر«ع» مى فرماید : H }«اُنظُروا من تخفَى عَلَى النّاس ولادَته فهو صاحِبُکم»{ H ؛ V }کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 567.{ V «بنگرید آن کس که ولادتش بر مردم پنهان است؛ همو صاحب شما است».و نیز فرمود : «همانا قائم آن کسى است که تولدش از مردم مخفى است» V }اثبات الهداة، ج 3، ص 579، ح 751.{ V .پیش تر امام سجّاد«ع» فرموده بود : «ولادت امام قائم، بر مردم مخفى است ؛ به طورى که مى گویند : متولّد نشده است. بنابراین در حالى ظهور مى کند که در گرو بیعت هیچ کس نیست» V }همان، ص 466، ح 126.{ V .امام رضا«ع» نیز مى فرماید : H }«... حتّى یبعث اللّه لهذا الامرِ غَلاماً منّا خفى المولود»{ H ؛ V }کافى، ج 1، ص 341.{ V ؛ «... تا اینکه خداوند جوانى از ما را برانگیزد که داراى ولادت پنهانى است...».و ده ها روایت دیگر که بر حتمى بودن «خفاى ولادت مهدى» و ضرورت آن دلالت دارند. ونیز جواب این سؤال را شخص امام حسن عسکری ع  داده است  ، حکیمه خاتون در منزل امام عسکری علیه السلام میهمان بود، چون آماده ی بازگشت به منزل خویش شد، امام علیه السلام به او فرمود:عمه جان! شب را در منزل ما بمان؛ زیرا امشب فرزندی متولد می شود که در نزد خدای بزرگ، عزیز است. او زمین مرده را زنده خواهد ساخت.حکیمه پرسید: از کدام همسرتان؟ امام علیه السلام فرمود: نرجس. حکیمه به درون خانه بازگشت و چون با حضرت نرجس رو به رو شد و آثار حمل در او ندید، در شگفت شد. به نزد امام عسکری علیه السلام بازگشت و شگفتی خود را ابزار داشت. امام علیه السلام تبسم کرد و فرمود:به هنگام سپیده دم، بارداری او بر تو آشکار خواهد شد؛ زیرا نرجس، مانند مادر موسی است که آثار حمل در او ظاهر نشد و تا هنگام زادن، کسی از آن مطلع نبود؛ چرا که فرعون، شکم زنان باردار را می شکافت تا به موسی دست یابد. این فرزند نیز مانند موسی علیه السلام است و....( کمال الدین/ 434 ح15؛ اثبات الهداه/7/ص20؛ الغیبه/148 ) پس درنتیجه وقوع چنین امری دردستگاه خلقت خداوند متعال نه تنها بعید و محال نیست بلکه بعض وقت ها به جهت شرایط زمانی ومکا نی خاص لازم وضروری است و.. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه