آموزه های یهودیان چیست؟

الواح و ده فرمانهنگامى که سه ماه از خروج بنى اسرائیل از مصر گذشته بود، حضرت موسى (ع ) ماءموریت یافت براى گفتگو با خداوند به بالاى طور سینا (یعنى کوه سینا) برود. وى در آنجا دو لوح دریافت کرد که فرمانهاى خداوند بر آنها نقش بسته بود. قرآن کریم از « ابواح » به صیغه جمع نام مى برد، (اعراف : 145). از جمله آن فرمانها ده حکم بسیار مهم است که به ده فرمان معروف شده است : 1. براى خود خدایى جز من نگیرد؛ 2. به بت سجده نکنید؛ 3. نام خدا را به باطل نبرید؛ 4. شنبه را گرامى بدارید؛ 5. پدر و مادر را احترام کنید؛ 6. کسى را به قتل نرسانید؛ 7. زنا نکنید؛ 8. دورى نکنید؛ 9. بر همسایه شهادت دروغ ندهید؛ 10. به اموال و ناموس همسایه طمع نورزید. پس از آن ، تفصیلاتى درباره این احکام در باب 21 به بعد سفر خروج آمده است . گوساله پرستىتورات مى گوید وقتى بنى اسرائیل مشاهده کردند حضرت موسى (ع ) در مراجعت از طور سینا تاءخیر کرد، نزد حضرت هارون (ع ) رفتند و از او درخواست کردند تا براى آنان خدایانى بسازد و آن حضرت موضوع را به حضرت موسى (ع ) اطلاع داد و خواست آنان را هلاک کند، اما بر اثر شفاعت وى از آن صرف نظر کرد. حضرت موسى (ع ) آن دو لوح را برداشت و به سوى بنى اسرائیل آمد. هنگامى که وى کار زشت آنان را مشاهده کرد، لوحها را بر زمین زد و به مؤ اخذه برادرش پرداخت و گوساله را سوزاند و خرد کرد و آن را در آب ریخت و به بنى اسرائیل نوشاندو سپس امر کرد شمشیرهاى خود را بردارند و به مدت نصف روز یکدیگر را بکشند. قرآن مجید داستان مذکور را تقریبا به همین وضع در موارد مختلف نقل کرده است ، جز اینکه ساحت مقدس حضرت هارون (ع ) را از چنین کار ناروایى پاک دانسته است (طه : 90). سازنده گوساله در قرآن کریم فردى به نام سامرى است . اهل کتاب به کلمه « سامرى » در قرآن کریم اعتراض کرده و گفته اند چنین کسى وجود نداشته است ؛ زیرا سامرى به شهر سامره در فلسطین منسوب است و آن شهر را پادشاهى به نام عمرى که سالها پس از حضرت موسى (ع ) مى زیسته ، ساخته است (کتاب اول پادشاهان 16:24). مرحوم علامه بلاغى پاسخ داده است که در بنى اسرائیل فردى به نام شمرون بن یساکار بن یعقوب وجود داشته که خاندان وى شمرونى نامیده مى شود (پیدایش 46:13 و 26:24). شمرونى در تلفظ عربى سامرى شده است . (20) تورات مى گوید خداوند به حضرت موسى (ع ) دستور داد وى دو لوح سنگى مانند لوحهاى خرد شده بتراشد تا خداوند وصایاى مذکور را بر آنها بنویسد. قرآن کریم نیز به این مطلب اشاره کرده است (اعراف : 154). تورات با تاریخ یهودتورات واژه اى عبرى و به معناى قانون است ؛ زیرا در کتاب تورات احکام و قوانین زیادى وجود دارد. نام دیگر تورات شریعت است . متخصصین کتاب مقدس تورات چهار منبع اساسى براى تورات قائلند: 1. منبع الوهیمى E ؛ 2. منبع یهوهى J ؛ 3. منبع کاهنى P ؛ 4. منبع سفر تثنیه D (که منبعى ویژه است ). یکى از قدیمى ترین و معروفترین نقدهاى تورات و کتاب مقدس را دانشمند و فیلسوف هلندى باروخ (بندیکت ) اسپینوزا 8 (1632-1677) در کتابى به نام رساله اى در الهیات و سیاست (به زبان لاتینى ) انجام داده است . اسپینوزا در کتاب خود با ذکر دلیلهایى اثبات مى کند که براى بررسى اعتبار کتاب مقدس باید به شواهد تاریخى و انتقادى آن پرداخت و متاءسف است که پیشینیان این شناخت را متروک داشته اند و یا اگر چیزى در باب آن نگاشته اند از دسترس ما به دور مانده است . وى مى افزاید اکنون ما در شرایطى زیست مى کنیم که مسائلى تعصب آمیز به نام دین معروف شده است و مردم براى عقل در اعتقادات خود سهمى قائل نیستند. از این رو من با نومیدى نسبى پاى در این راه مى نهم و در نخستین گام به بررسى نویسندگان کتاب مقدس (و قبل از همه به مؤ لف اسفار پنجگانه تورات ) مى پردازم : تقریبا همه (اهل کتاب ) معتقدند که موسى تورات را تاءلیف کرده است ، به گونه اى که فرقه فریسیان از یهود در تاءکید بر این عقیده ، مخالف آن را مرتد دانسته اند. به همین دلیل ابن عزرا که دانشمندى نسبتا آزاد اندیش بود، براى اظهار نظر خویش در این باب جراءت نکرد و تنها با اشاراتى مبهم ، اشتباه بودن این اعتقاد عمومى را متذکر شد. اما من بدون ترس و واهمه پرده ابهام را از روى سخنان ابن عزرا برخواهم داشت و حقیقت را براى همه آفتابى خواهم کرد.منبع: کتاب آشنایی با ادیان بزرگ، حسین توفیقی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه