شخصـى دارایـى خـود را از منقـول در مقابل مقـدارى نبات به کسـى صلح نمـوده و در ضمـن عقد خارج لازم شرط شده که مادام الحیات اختیار فسخ و حق تصرف در وسایل داشته باشد و بعدالفـوت مورد صلح را متصالح صرف وجـوه بریه بنماید، از قبیل صوم و صلاه و نماز وحشت و روضه خـوانى و تلاوت قرآن مجید و ذغال به فقرا و احسان و ارحام و افطاریه و در هر حال خـدا را حاضر و ناظر بداند و ایـن صلح نامه چند ما قبل از فوق شخص مصالح نوشته شده و حج هم بر او واجب بوده، تکلیف چیست؟

در فرض سوال، صلح صحیح است و نسبت به اختیار فسخ که در ضمـن عقد دیگر شـرط شده اگـر غرض آن بـوده که مصالح وکالت داشته باشـد، صلح اول را اقاله نماید، مـى تـواند طبق وکالت اقاله کند و شرط دیگر که صرف مال الصلح در مصارف مذکوره است، لازم الوفا است. و چون وجـوه بریه که در شرط ذکر شده چنانچه ظاهـر عبارت است، شامل استنابه حج بـراى او نیز است و ذکـر صـوم و ذکر صلـوات و غیره از قبیل مثال است، حج میقاتـى براى او استنابه نمایـد. منبع: کتابخانه دیجیتال امام علی علیه السلام .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه