چرا یهودیان حکومت حضرت داوود را الگوی حکومت موعود آخرالزمان می‌دانند؟ با انتخاب داوود، آرزوی دیرین قوم یهود برای قیام منجی کاملاً برآورده شد. پس از آن‌که به روایت کتاب مقدس، شائول منحرف شد و به وسیلۀ سموئیل از منصب خویش عزل گردید، داوود، سرباز فداکارش، بر جای او نشست و پس از چندی کشور بنی‌اسرائیل را به چنان شکوهی رساند که الگوی جاودانۀ شخص مسیحا و حکومت آرمانی یهود گردید.

چرا یهودیان حکومت حضرت داوود را الگوی حکومت موعود آخرالزمان می‌دانند؟ با انتخاب داوود، آرزوی دیرین قوم یهود برای قیام منجی کاملاً برآورده شد. پس از آن‌که به روایت کتاب مقدس، شائول منحرف شد و به وسیلۀ سموئیل از منصب خویش عزل گردید، داوود، سرباز فداکارش، بر جای او نشست و پس از چندی کشور بنی‌اسرائیل را به چنان شکوهی رساند که الگوی جاودانۀ شخص مسیحا و حکومت آرمانی یهود گردید. این باور چنان قوت گرفت که برخی از انبیا و حکیمان نیز او را مسیحا دانستند. او با بی‌باکی خود، به قهرمان نمونۀ بنی‌اسرائیل تبدیل شد و در حقیقت پایه‌گذار قوم خدا گردید؛ چیزی که براساس پیش‌گویی‌های رسولان بنی‌اسرائیل به‌وسیلۀ مسیحا تحقق کامل خواهد یافت. عقیدۀ همگانی بنی‌اسرائیل که ریشه‌های دینی هم داشت، آن بود که رفاه و آسایش به‌دست آمده در حکومت داوود تا ابد پایدار خواهد ماند، اگرچه خود داوود به نزد پدرانش خواهد رفت؛ عقیده‌ای که ناتان آن را چنین پیش‌گویی می‌کند: روزهای تو تمام خواهد شد و با پدران خود خواهی خوابید و ذرّیت تو را که از صلب تو بیرون آید، بعد از تو استوار خواهم ساخت و سلطنت او را پایدار خواهم نمود. او برای اسم من خانه‌ای بنا خواهد کرد و کرسی سلطنت او را تا ابد پایدار خواهم ساخت. این باور تا بدان اندازه قطعی بود که داوود خود نیز آن را به پسرش سلیمان مژده داد: یقین که از تو کسی که بر کرسی اسرائیل بنشیند، مفقود نخواهد شد. بر این اساس، عصر داوود و سلیمان را می‌توان دوران شکوفایی آرمان مسیحایی در اذهان قوم یهود دانست؛ آرمانی که در زمان سموئیل بر پایۀ گرایش مادی شکل گرفت؛ یعنی رهایی از دشمنان ستمگر، ولی در زمان این پدر و پسر به آرزو و امید برپایی حکومتی ملّی و پابرجا تحول یافت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه