چرا خدا جلو کشته شدن پیامبران و امامان (علیهم السلام) را نگرفت؟

دنیا محل آزمایش است. خدا انسان‌ها را به این دنیا می‌آورد و به آنها قدرت و اختیار می‌دهد تا ببیند آنها چه می‌کنند؟ آیا به دنبال خوبی، مهربانی و نیکو کاری می‌روند یا راه گناه، ظلم، سرکشی و خون ریزی را بر می‌گزینند. خدا پیامبرها و امام‌ها و همه‌ی بنده‌هایش را دوست دارد، اما به بهانه‌ی دوست داشتن آنها، برنامه‌ی آزمایش و امتحان انسان‌ها را تعطیل نمی کند. اگر او خواست در دنیا جلو ظالم‌ها را بگیرد و اجازه‌ی ظلم کردن به آنها را ندهد، آیا اصلاً کسی به فکر ستم به دیگران می‌افتاد و آیا اصلاً ستمکارها خودشان را نشان می‌دادند و فرصتی برای آزمایش افراد پیش می‌آمد؟ در این شرایط، آدم‌های خوب و بد چطور از هم شناخته می‌شدند و صف ستمکارهای بی دین از مؤمنان خداترس چگونه از هم جدا می‌شد؟ خدا ستمکارها را زیر نظر دارد و روزی به حساب شان رسیدگی خواهد کرد، ولی دنیا محل امتحان مردم است. در آیه‌ی 42 سوره‌ی ابراهیم می‌خوانیم: «هرگز مپندار که خدا از کارهای ستمکارها غافل است.» البته خدا در دنیا هم به شکل‌های مختلفی ظالم‌ها را مجازات می‌کند، اما محل اصلی مجازات ستمکارها جهان آخرت است. خدا در آخرت کاستی‌های این دنیا را جبران خواهد کرد و ظالم‌ها را به سزای اعمالشان خواهد رساند. ​​​​​​​منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره‌ خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه