آيا اعمالي که بعضا دراويش انجام ميدهند چقدر با موازين شرعي منطبق ميباشد؟ مانند: شيشه خوردن و چاقو و خنجر در اعضاي بدن خود فرو کردن که چيزي شبيه وهن دين ميباشد و بعضا در بينندگاني که داراي اطلاعات مذهبي و اعتقادي ضعيف ميباشند، تزلزل و شبهه ايجاد مينمايد.

فرقههاي درويشي كه به نام صوفيه، متصوفه و تصوف نيز ياد ميشوند، تحت عناوين مختلف در بطن مسلمين براي خود لانه ساخته و تيشه بر ريشه اسلام زده و از گذشتة تاريخ تا امروز مايه اختلاف و عقب ماندگي مسلمين گرديدهاند. با اين كه اين فرقهها هم در ميان اهل سنت و هم در ميان شيعيان جاي پا پيدا كردهاند؛ ولي در بين آنان به دليل اينكه هيچ اصل و اعتباري در دين اسلام ندارند، هيچ فرقي وجود ندارد و تمامي آنان به سوي انحراف گرائيده اند به همين دليل برخي از علماء و فقهاء اهل سنت نه تنها آنان را منحرف و گمراه ميشمارند، بلكه كشتن آنها را بهتر از كشتن كفار ميدانند. در عصر حاضر چندين طريقه صوفي در ميان سنيان فعاليت ميكنند كه عبارتند از فرقه قادريه، نقشبنديه، چشتيه و سهرورديه. و در ميان شيعيان نيز فرقه ذهبيه، نعمت اللهيه گناباديه اویسيه، شاه مقصوديه، فعال بوده و در برخي از شهرهاي ايران داراي خانقاه و كانون فعاليت ميباشند. این اعمالی که در سوال مطرح شده بیشتر توسط فرقه قادریه انجام میگیرد. اين فرقه توسط شيخ عبد القادر گيلاني سني مذهب (470-561 ق) كه در يكي از توابع گيلان به دنيا آمد تأسيس شده است. و امروز داراي شاخههاي متعددي در كشورهاي مختلف اسلامي بوده و هر كدام از اين شاخهها توسط پير و شيخي رهبري ميشوند. شيخ طريقت قادريه در كشور عراق شخصي به نام «شيخ محمد كسنزاني حسيني» است. اين شاخه در برخي از شهرهاي غربي ايران و نيز در گيلان كه زادگاه عبد القادر گيلاني است تا حدودي توانسته است لانه سازي كند و در خانقاههاي شان بعضي از جوانان پاكدل را به وسيله نمايش تردستيهاي جذّاب و جوان پسند، از جاده مستقيم اسلام به انحراف كشانده و به يك سلسله اعمال ناباب و غير مشروع مشغول و سر گرم نمايند. در مورد كارهاي عجيب و غريب آنان مثل شيشه خوردن و چاقو در بدن فرو بردن و امثال آنها كه جز تردستي و شعبده بازي و جفر و طلسم چيزي ديگري نميتواند، باشد. بايد گفته شود كه بين اين تردستيها و شعبده بازيها و حقانيت طريقه، سلسله، دين و مذهب كوچكترين ملازمه عقلي و حتي عرفي وجود ندارد زيرا اولاً اين گونه اعمال ناشي از علومي است كه قابل آموزش و تعلّم است و اختصاص به فرد، گروه، مذهب، فرقه و دين خاصي ندارد و لذا مشركين و كفار، شعبده بازيهاي فنيتر و دقيقتر را ميتوانند انجام بدهند. ثانياً حقانيت دين و مذهب و هر نوع اعتقاد، كردار و روشهاي عملي با معيارها و براهين عقلي و عقلاني و شرعي قابل اثبات ميباشد و هيچ دين و مذهبي براي اثبات حقانيتش به اين گونه امور متمسك نشدهاند. و اجراء اين گونه تردستيها جز براي عوام فريبي و سرگرمي انگيزة ديگري نميتواند داشتهباشد. اقتضاء دين و مذهب حق اينست كه به صورت شفاف در انظار و افكار عموم و در ميدان تضارب آراء و استدلال قد علم كند تا حقانيت آن براي همگان روشن شود و در صورت پذيرفتن به سعادت واقعي برسند، چنانچه پيامبر خدا(صلي الله عليه و اله و سلم) و جانشينان آن حضرت چنين كردند و همچنين علمأ و فقهاء به پيروي از آنها هيچ دستور و حكم اسلامي را مخفي نميدارند و تمام مسلمين در مساجد و اماكن ديگر، برنامههاي عملي اسلام را علناً انجام ميدهند و عقايد اسلامي را باز گو ميكنند بنابر اين، حق نبايد در كنج خانقاهها به صورت مرموزانه بخزد و قدرت هيچگونه دعوت مبتني بر برهان و استدلال را نداشته باشد و نبايد ماية رفتار و اعمال مشكوك و سّري در محدوده خانقاهها گردد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه