اگر شخصی در مکانی قصد اقامت کند در چه صورتی آن مکان، حکم وطن او را پیدا می کند؟

هرگاه انسان جایى را براى «محلّ اقامت» خود انتخاب کند به طورى که وقتى در آنجاست او را مسافر نمى ‏گویند، خواه قصد اقامت دایم داشته باشد یا موقّت، حکم وطن را دارد، بنابراین در یکی از این سه حالت، آن جا در حکم وطن او است، نماز و روزه کامل است و نیازى به قصد ده روز ندارد: 1-داشتن قصد سکونت طولانی مدت مانند یک سال و بیشتر 2- ماندن هفته اى حداقل سه روز در مدت زمان حداقل دو سال 3-ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند بصورت پراکنده) در مدت زمان سه سال و بیشتر. نکته : طبق روایات وارد شده در احکام حج، در مورد کسی که یک سال در مکّه می ماند، او را مانند اهل مکّه دانسته­ اند و مقیمی است که حکم توطّن را دارد. به عبارت دیگر چنانچه با شرایط فوق در محلّی بماند عرف آنها را مسافر نمی ­داند و معیار، صدق سفر است نه وطن؛ که در اینجا صدق سفر نمی­ کند(دقّت شود). هرگاه انسان جایى را براى «محلّ اقامت» خود انتخاب کند به طورى که وقتى در آنجاست او را مسافر نمى ‏گویند، خواه قصد اقامت دایم داشته باشد یا موقّت، حکم وطن را دارد، بنابراین در یکی از این سه حالت، آن جا در حکم وطن او است، نماز و روزه کامل است و نیازى به قصد ده روز ندارد: 1-داشتن قصد سکونت طولانی مدت مانند یک سال و بیشتر 2- ماندن هفته اى حداقل سه روز در مدت زمان حداقل دو سال 3-ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند بصورت پراکنده) در مدت زمان سه سال و بیشتر. نکته : طبق روایات وارد شده در احکام حج، در مورد کسی که یک سال در مکّه می ماند، او را مانند اهل مکّه دانسته­ اند و مقیمی است که حکم توطّن را دارد. به عبارت دیگر چنانچه با شرایط فوق در محلّی بماند عرف آنها را مسافر نمی ­داند و معیار، صدق سفر است نه وطن؛ که در اینجا صدق سفر نمی­ کند(دقّت شود). منبع: makarem.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه