تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
کلمه «اب» در لغت عرب به معنای کسی است که سبب به وجود آمدن چیز دیگر یا اصلاح آن شود. بنابراین هم به پدر, اب گفته می شود و هم به کسی که سرپرستی دیگری را بر عهده دارد, اگر چه پدر او نباشد. هم چنین به رئیس و رهبر یک جمعیت , اب گفته می شود. چنان که فارسی زبانان نیز چنین استعمالاتی دارند. کلمه «ابیه» در آیه «و اذ قال ابراهیم لأبیه آزر...» و امثال آن به معنای پدر صلبی (سبب ایجاد او باشد) نیست , به دلایل زیر: 1- مورخان نام پدر حضرت ابراهیم (ع ) را «تارخ» یا «تارح» ذکر کرده اند. در حالی که در این آیات سخن از شخصی به نام «آزر» است . 2- در قرآن مواردی ذکر شده که منظور از «اب» پدر صلبی نیست. مثل سخن یوسف (ع ): «واتبعت مله آبائی ابراهیم و اسحاق و یعقوب», (یوسف , آیه 38). در حالی که پدر یوسف , یعقوب است و اسحاق پدر یعقوب و ابراهیم پدر اسحاق است نه یوسف و مثل آیه 133 سوره بقره . 3- روایاتی داریم که در آن بیان شده است : «آزر» عمو یا پدربزرگ مادری حضرت ابراهیم بوده است. 4- از همه مهم تر این که این مطلب از خود قرآن نیز به دست می آید. توضیح این که خداوند در سوره «بقره», آیه 114 می فرماید: «هیچ پیغمبری و هیچ موصمنی حق ندارد برای مشرکینی که روشن شده اهل دوزخند, طلب آمرزش کند, اما طلب آمرزش ابراهیم (ع ) برای آزر قبل از روشن شدن دشمنی آزر بوده , اما پس از آن از او دوری و بیزاری جست».از طرف دیگر می بینیم ابراهیم (ع ) در زمان پیری پس از آن که خداوند اسماعیل را به او می دهد, آن حضرت او و مادرش را تنها در سرزمین بی آب و علف مکه رها می کند و به خداوند عرضه می دارد: «ربنا اغفرلی ولوالدی و للمؤمنین یوم یقوم الحساب». منظور از «والدی» پدر و مادر است . اگر آزر پدر او بود, نمی بایست برای او طلب آمرزش کند. از اینجا معلوم می شود آزر پدرش نبوده است. .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.