آيا رجعت با عقل وفلسفه سازگاري دارد؟

برخي معتقدند كه رجعت با عقل وفلسفه ناسازگاري دارد: 1 - اشكال عقلي ولي اللَّه دهلوي مي‏گويد: رجوع معصيت‏كاران به جهاتي است: الف. به جهت عذاب، كه اين ظلم است، زيرا عذاب آنها در آخرت است، وتكرار آن در دنيا ظلم به حساب مي‏آيد. ب. به جهت اذيت وآزار اوست، كه در قبر تحقق يافته ولذا دوباره با رجعت عبث وبيهوده است. ج. به جهت اظهار خيانت آنها به مردم است، كه اين جهت در زمان وعصر آنها سزاوارتر است تا مردم آن عصر عبرت بگيرند. د. با رجعت نيكان لازم مي‏آيد كه به جهت دو بار مردن اذيت شوند. {تحفه اثني عشريه، ص 484} اولاً: عذاب كافران وگناه‏كاران بعد از رجعت از جمله عقوبات آنها به حساب مي‏آيد كه مصلحت اقتضا كرده بخشي از آن در اين دنيا صورت پذيرد. پس محظور عقلي در بين نيست. ثانياً: اظهار خيانت گناه‏كاران نسبت به مردمي كه در عصر آنها نبوده‏اند نيز مؤثر است، واگر در عصر آنها اين رجعت وعذاب صورت نگرفت به اين جهت است كه مردم به اجبار والجاء نيفتند. ثالثاً: مطابق روايات، مرگ ونزع روح نسبت به اولياي الهي خصوصاً انبيا واوصيا همانند استشمام بوي خوش است. 2 - اشكال فلسفي مي‏گويند: مرگ بدون استكمال حيات وخروج از قوه به فعل حاصل نمي‏شود. ورجوع به دنيا بعد از مرگ در حقيقت رجوع به قوّه بعد از فعليّت است كه در فلسفه بطلان آن به اثبات رسيده است. اين اشكال در مرگ‏هاي طبيعي صادق است نه مرگ‏هاي اخترامي از قبيل قتل ومرض كه حيات آنها در اين موارد به فعليت تامه نرسيده است.www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه