اگر چشم و گوش انسان پس از مرگ(در عالم برزخ) باز می‌شود، پس چرا درباره زنده‌‌ها و یا افرادی که تازه مرده‌‌اند از دیگران(مرده‌‌ها در عالم برزخ) پرس‌وجو می‌کنند؟!

باز شدن دید برزخى پس از مرگ امرى عمومى است؛ یعنى همه‌ی انسان‌‌ها به هنگام مرگ، موکّلان قبض روح را متناسب با اعمال خود مشاهده نموده و گفت‌وگوهایی با آنها دارند و صداى آنان را می‌شنوند و پس از مرگ اعمال آنها برایشان مجسّم می‌گردد و به صورتى محدود و متناسب با حیات برزخى بر آنان عرضه می‌شود. انسان با مرگ، وجود ملک، حیات پس از مرگ و برخى از وعده‌‌هاى انبیا و اولیا را با چشم برزخى خود مشاهده می‌کند و در مورد آنها به یقین می‌رسد.اما اطلاع از خانواده و بستگان و دوستان و احاطه بر دنیا عمومیت ندارد و سعه و ضیق آن وابسته به میزان اعمال آن شخص است؛ چنانچه گفت‌وگو و احوال‌‌پرسى از آنها که تازه از دنیا رفته‌‌اند، در مورد اهل دنیا نیز براى همه‌ی مردگان حاصل نمی‌شود؛ بلکه طبق آنچه از روایات استفاده می‌شود، این امر مخصوص اهل بهشت برزخى است، نه همه‌ی مردگان، اما اولیاء الله از اینها نیز فراترند و نیازى به استخبار از دیگران ندارند؛ از این‌رو اسرار نهفته زیادى وجود دارد که در برزخ روشن نمی‌شود و وقتى انسان وارد صحنه‌ی قیامت گردید، هویدا می‌شود. آن‌روز «یوم تبلى السرائر» است و همه‌ی اسرار، عیان خواهد شد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه