محبت اهل بیت چه فوایدی داره?

استاد شهید مطهرى، براى محبت و عشق (که همان محبت شدید است ) به طور کلى، آثارى ذکر نموده که از جمله این آثار مى توان به نکات ذیل اشاره کرد: «عشق و محبت خلق و خوى انسان را متحول مى کند، عشق از ترسو انسانى شجاع، از بخیل بخشنده و از کم طاقت انسانى شکیبا مى سازد، روحى که از غلظت برخوردار بود، با عشق لطیف و رقیق مى شود، عشق استعدادهاى نهفته انسان را بر ملا ساخته، قواى خفته را بیدار مى کند، انسان عاشق موفق به انجام امورى مى شود که پیش از پانهادن در ورطه دلباختگى تصور آن را هم نمى نمود. قدرت عشق آنچنان است که قهرمان سازى مى کند، بسیارى از شاعران، فیلسوفان و هنرمندان حیات هنرى و علمى خود را مدیون یک محبت نیرومند مى دانند. عشق نفس را تکمیل و استعدادهاى حیرت انگیز باطنى را ظاهر مى سازد. از نظر قواى ادراکى، الهام بخش است و از نظر قواى احساسى، اراده و همت را تقویت مى کند و آنگاه که در جهت علوى متصاعد شود، کرامت و خرق عادت بوجود مى آورد. عشق تصفیه گراست و روح را از مزیجها و خلطها پاک مى کند و صفات رزیله ناشى از خود خواهى را از بین مى برد. عشق و محبت قطع نظر از اینکه از چه نوع باشد، انسان را از خودپرستى بیرون مى آورد. خودپرستى محدودیت و حصار است. عشق به غیر مطلقاً این حصار را مى شکند. (جاذبه و دافعه على (ع)، ص 26 تا 62. )* آثار و برکات ابراز محبت به اهل بیت علیهم السلام 1- اثر محبت اهل بیت علیهم السلام در عالم برزخ؛ ابو بصیر که از شاگردان معروف امام صادق و امام باقر (ع) است نقل مى کند: وقتى بنده مؤمن، وارد قبر و برزخ مى شود، شش چهره نورانى نیز با او وارد مى شوند. در بین این این شش صورت یکى از همه نورانى تر، پربهارتر و زیباتر است. یکى از آنها طرف راست او در قبر قرار مى گیرد، دیگرى طرف چپ، سومى روبرو، چهارمى پشت سر، پنجمى نزدیک پاهاى او. سپس آنکه از همه نورانى تر است بالاى سر او مى ایستد. این شش صورت در برابر هرگونه حادثه و مشکلى که بخواهد به او آسیب برساند از وى حمایت مى کنند. اگر از طرف راست این مؤمن بخواهد به وى آسیب برسد آنکه طرف راست اوست حفظش مى کند، نیز از طرف چپ، روبرو، پشت سر، زیر پا، بالاى سر. آنگاه معارفه اى در همان برزخ بین این صورتهاى نورانى برقرار مى شود و یکدیگر را معرفى مى کنند. آنکه از همه نورانى تر است از دیگران مى پرسد که شما کیستید؟ خداى جزاى خیر به شما بدهد؟ آنکه طرف راست این بنده مؤمن قرار دارد مى گوید من نماز او هستم. حضرت فرمود آن صورت نورانى که طرف راست قرار مى گیرد باطن و حقیقت نماز است. و آن صورتى که طرف چپ اوست مى گوید من زکات او هستم. آن نورى که پایین پاى اوست مى گوید من نیکیهایى هستم که او به برادران مؤمن روا داشته است. خیرى که به دیگران رسانده به صورت نورانى مجسم شده و پایین پاى انسان قرار مى گیرد که از آن طرف به انسان گزندى وارد نشود. آن صورت نورانى که روبروى او ایستاده مى گوید من روزه او هستم. روزه هم به صورت نورانى در قبر، جلو او قرار مى گیرد و آن صورت نورانى که پشت سر اوست نمى گذارد از پشت سر به او آسیبى برسد و مى گوید من حج و عمره او هستم. آنگاه این پنج نفر که خود را معرفى کردند از صورتى که بالاى سر مؤمن ایستاده سؤال مى کنند، تو کیستى که از همه ما نورانى تر هستى؟ مى گوید من ولایت خاندان پیغمبرم: «أَنا الوِلایَة لِآل مُحمد صَلوات الله عَلیهم اجمعین»( بحار 6/ 234) 2- نجات از گمراهی در زندگی؛ ابو نعیم روایت مى کند که پیغمبر خطاب به انصار کرد و فرمود: «آیا راهنمایى کنم شما را به چیزى که اگر بدان چنگ بزنید، بعد از من هرگز گمراه نشوید؟ گفتند: آرى یا رسول الله فرمود: این، على است. دوستش بدارید به دوستى من و احترامش کنید به احترام من، که خداوند به وسیله جبرئیل فرمانم داد که این را براى شما بگویم.»( حلیلة الاولیاء، 1/ 63)3-مودت و محبت شرط پذیرش بندگى و از لوازم ایمان است؛ در زیارت جامعه است که: به سبب ولایت شما طاعت واجب پذیرفته مى شود و «مودت واجب» براى شماست. «بموالاتکم تقبل الطاعة المفترضة و لکم المودة الواجبة». پیامبر خداصلى الله علیه وآله در حدیثى مفصل، خطاب به سلمان و ابوذر و مقداد فرموده است: مودت اهل بیت من بر هر مرد و زن با ایمان، واجب است. «ان مودة اهل بیتى مفروضة واجبة على کل مؤمن ومؤمنة». (بحارالانوار، ج 22، ص 315. )4-محبت اهل بیت علیهم السلام عامل قرب الهی؛بزرگترین اثر عشق به اهل بیت، یافتن طریق قرب الهى است. قرب و وصل الهى که غایت حرکت یک انسان عارف است، آسان به دست نمى آید و ورود در این مسیر نیازمند مشعل دارى است به نام امام معصوم که خود از ولایت تکوینى برخوردار است و مأموم مى تواند با هدایت وى درجاتى از این نوع ولایت را کسب کند. استاد فرزانه شهید مرتضى مطهرى درباره ولایت تکوینى معتقد است: «نظریه ولایت تکوینى از یک طرف مربوط است به استعدادهاى نهفته در این موجودى که به نام انسان در روى زمین پدید آمده است و کمالاتى که این موجود شگفت بالقوه دارد و قابل به فعلیت رسیدن است و از طرف دیگر، مربوط است به رابطه این موجود با خدا. مقصود از ولایت تکوینى این است که: انسان در اثر پیمودن صراط عبودیت، به مقام قرب الهى نائل مى گردد و اثر وصول به مقام قرب- البته در مراحل عالى آن- این است که: معنویت انسانى که خود حقیقت و واقعیتى است در وى متمرکز مى شود و با داشتن آن معنویت، قافله سالار معنویات، مسلط بر ضمائر و شاهد بر اعمال و حجت زمان مى شود زمین هیچگاه از ولیى که حامل چنین معنویتى باشد و به عبارت دیگر «انسان کامل» خالى نیست. ولاءها و ولایتها، 1377، ص 57. بر اثر عبودیت و اخلاص که در نتیجه تبعیت از امام معصوم حاصل مى شود، انسان عادى مى تواند درجاتى از ولایتى را که استاد در آخرین فصل از کتاب ولاها و ولایتها به آن اشاره دارد کسب کند. این درجات به ترتیب عبارتند از: 1- تسلط بر خواهشهاى نفس. 2- تسلط بر اندیشه هاى پراکنده و غلبه بر نیروى مخیّله. 3- بى نیازى به بدن (خلع بدن) در بسیارى موارد. 4- تحت فرمان در آوردن کامل بدن، به طوریکه در حوزه بدن از خود شخص اعمال خارق العاده سر مى زند. 5- تحت نفوذ در آوردن طبیعت خارجى و انجام کرامات. ولاءها و ولایتها، ص 74 تا 82. در همین زمان، بوده اند کسانى که به واسطه اخلاص و ارادت نسبت به معصومین و برخوردارى از تقوا، مراتب بالاى قرب الهى را تجربه کرده از برخى توانمندیهاى ذکر شده برخوردار شده اند. 5- محبت اهل بیت علیهم السلام راه وصول به محبت الهی می باشد؛پیامبر (ص) در باره حسن و حسین فرمود: بار خدایا! من این دو تن را دوست دارم تو نیز آنها و دوستانشان را دوست بدار. و فرمود: هر که آن دو را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که مرا دوست بدارد خدا را دوست داشته است، و هر که با آنان دشمنى کند با من دشمنى کرده و هر که با من دشمنى کند با خدا دشمنى نموده است. (الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 144- ینابیع المودة/ 169)6- محب اهل بیت علیهم السلام محبوب خداوند متعال است؛رسول خدا (ص) فرموده اند :حسین از من است و من از حسینم. خدا دوست دارد کسى را که حسین را دوست داشته باشد.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 145)7-ایمنی در روز قیامت؛ رسول خدا (ص) فرمود: هر که ما را دوست داشته باشد، خدا او را روز قیامت ایمن محشور مى کند.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 146)8-ثابت قدمی در صراط؛امام صادق (ع) از پدرش نقل شده که پیامبر (ص) فرمود: ثابت قدم ترین شما بر صراط، کسى است که از همه بیشتر به خاندان من محبت داشته باشد.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 146)9- ایمنی از عذاب قیامت ؛رسول خدا (ص) فرمود: شناخت خاندان محمّد (ص) باعث بیزارى از آتش، و دوستى خاندان محمّد (ص) وسیله عبور از صراط، و ولایت خاندان محمّد (ص) سبب ایمنى از عذاب است.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 146)10- ایمنی در هفت موطن وحشتناک؛از جابر از امام باقر (ع) از على بن الحسین (ع) نقل شده که پیامبرخدا (ص) فرمود: محبّت من و خاندانم در هفت مورد که بسیار وحشتناک است سود مى دهد: هنگام مرگ، در قبر، هنگام زنده شدن، کنار نامه عمل، زمان حساب، نزد میزان و نزد صراط.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 147)11- همنشینی با پیامبر در بهشت ؛از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: مردى نزد پیامبر خدا (ص) آمد و گفت: اى رسول خدا! من تو را دوست دارم. پیامبر (ص) فرمود: تو با کسى خواهى بود که او را دوست دارى.( الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 147)در روایت دیگری از امیرالمؤمنین امام على )ع( آمده: مردى از انصار به حضور رسول اکرم )ص( شرفیاب شد و گفت: من توان تحمل فراق و هجران شما را ندارم در منزل یا محل کار هرگاه به یاد شما مى افتم دست از کار مى کشم و به دیدارتان مى شتابم این از آن روست که شما را دوست دارم اکنون به این فکر افتاده ام که روز قیامت که شما وارد بهشت شده و به اعلى علیین عروج کردید، من چه کنم؟ در این هنگام این آیة شریفه نازل شد: «و من یطع الله و الرسول فأولئک مع الذین أنعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن أولئک رفیقا» (نساء/ 69) پیروان خدا و پیامبر، با انبیا و صدیقان و شاهدان و صالحان محشور مى شوند و آنها رفقاى خوبى هستند زیرا خسته دلان قافله را پشت سر نمى گذارند، بلکه تا مرز امکان آنها را همراه خود مى برند. سپس پیامبر گرامى )ص( آن مرد را به حضور طلبید و این آیه را بر وى تلاوت کرد و به او بشارت داد.( بحار ج 8 ص 188) 12- کمال ایمان در گرو محبت اهل بیت علیهم السلام؛پیامبر اکرم (ص) فرمود: ایمان بنده اى کامل نمى شود مگر اینکه من پیش او محبوبتر از خود او باشم )علاقه اش به من بیشتر از خودش باشد( و عترت من نزد او محبوبتر از خویشان خودش و اهل بیت من در نظر او محبوبتر از خاندان خودش و ذات من پیش او، محبوبتر از ذات خودش باشد: « لایؤمن عبد حتى أکون أحب إلیه من نفسه و یکون عترتى أحب إلیه من عترته و یکون أهلى أحب إلیه من أهله و یکون ذاتى أحب إلیه من ذاته» ( أمالی الصدوق ص 334 المجلس الرابع و الخمسون) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه