منظور از اسم اعظم که در نگین انگشتری حضرت سلیمان بوده، کدام نام خداوند است؟

اسم أعظم لفظ نیست بلکه یک حقیقت خارجی است که قابلیّت تأثیرگذاری و تصرّف در اسباب، وسایط و عالم وجود دارد و موجب نزول فیض از ذات اقدس اله می شود. گرچه چنین حقیقتی با واژه ای خاص تعبیر شود، و اتصاف به آن هنگامی رخ می دهد که انسان قدم در راه سلوک الهی نهد و سیر و سفری خدایی کند و زنگار تعلّق از دل بزداید و از هر سببی انقطاع یافته و به ربّ خویش متصل شود و به اندازه ی همان اتصال به کمالی یا کمالاتی از حق سبحانه متصف گردد و هرگاه اراده کند، بتواند راه انقطاع را بپیماید و به آن کمال و حقیقت زبانی اتصال یابد و آن گاه از آن بهره گیرد. مثلاً اگر انسان کاملی ـ همچون حضرت عیسی(ع) که به حقیقت به اسم المجیی و الشافی متصف است، بخواهد و نیاز باشد، می تواند پرنده ی بی جانی را با اسم المحیی جان دهد و کور مادرزادی را با اسم الشافی شفا دهد و مصادیق چنین انسان والایی؛ انبیاء و اوصیاء (همچون علی(ع« و اولیاء (همچون علامه سید علی آقا قاضی(ره« هستند و حضرت سلیمان نیز در صف این انسانهای کامل قرار دارد. اما الفاظ حکایتگر اسمهای أعظم به نقل روایات مأثوره هفتاد و سه اسم است که هر یک از انبیاء و اولیاء به اندازه سعه وجودیشان به تعدادی از آن اسماء متصف بودند و در بین انسانهای کامل ائمه معصومین به بیشترین اسماء ـ یعنی هفتاد و دو اسم ـ متصف هستند. در میان اسمای اعظم «بسم الله الرحمن الرحیم» برترین است. و چون حضرت سلیمان(ع) مظهر اسم «الرّحمن» بوده و این اسم، أعظم است لذا می توان او را صاحب چنین اسم أعظمی دانست. اما این که لفظ این اسم بر نگین انگشتری او نوشته شده بود، از تحقیق هایی که به عمل آمد، نتیجه ای بدست نیامد.ر.ک: المیزان، ج 1، ذیل اسم اعظم، ممّد الهمم، فص کلمه ی سلیمانی. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه