اموات به سبب اعمال بازماندگان شاد یا ناراحت می شوند؟

عالم برزخ ادامه زندگی دنیوی است زیرا وقتی که قیامت کبری برپا می شود، از تمامی محشورشدگان سؤال می شود: «قال کم لبثتم فی الارض عدد سنین؛ در زمین به چه میزان درنگ کردید»، (مؤمنون، آیه 112). این سؤال از مجموع زندگی دنیوی و برزخی است که از آن به درنگ در زمین تعبیر شده است. بنابراین مردگان از برخی احوال دنیا باخبر هستند و از آنها شادمان یا غمگین می شوند. البته ظاهرا این آگاهی مربوط به رخدادهایی است که به گونه ای به آنها ارتباط دارد؛ یعنی، اگر بازماندگان میتی برای او دعا کنند و از طرف او صدقه بدهند و برخی کارهای عبادی از جانب او انجام دهند، او آگاه می شود و شادمان و مسرور می گردد یا برعکس اگر بازماندگان کار خطایی انجام دهند که این خطا به او بازگردد، مثل این که بر فرض او در زمان زندگانیش مال حرام فراهم کرده و بازماندگان این مال را در راه گناه صرف کنند یا او در زمان خودگروهی را با بیان و قلم گمراه کرده باشد و پس از او گروهی سخنان باطل او را ترویج کنند می فهمد و غمگین می شود یا اگر کسی سنت پسندیده ای یا ناپسندی برجا گذاشته باشد و به این سنت پس از او عمل شود، او از این عمل بهره مند می شود و مسرور یا غمگین می شود، (مقدمه ای بر جهان بینی اسلامی، زندگانی جاوید یا حیات اخروی، ص 27). در اینجا تذکر دو نکته ضروری است: 1- شادمانی و غمگینی در عالم برزخ با شادمانی و غم در زندگانی دنیوی متفاوت است و برای ما قابل درک نیست و به اصطلاح علما چشیدنی و دیدنی است نه گفتنی و شنیدنی.2- آنچه بیان شد مربوط به متوسطین مؤمنان است اما انبیا و اولیا الهی «احیا عند ربهم یرزقون» هستند و حساب آنها از دیگران جداست. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 10/9392) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه