نقش امام خمینى (رحمت الله علیه) در تداوم جنگ تحمیلی چه بود؟

ارتش عراق در ادامه تجاوز به سرزمین ایران، بیش از 15000 کیلومتر مربع از مناطق مرزى را اشغال کرد و همین زمینه ادامه‏ى جنگ را فراهم کرد. امام در این مرحله از جنگ، غلط بودن محاسبات صدام و حامیانش، مبنى بر آشفتگى اوضاع در ایران و امید به پیروزى سریع در جنگ، را حاصل غفلت از خدا و نادیده گرفتن ماهیت انقلاب اسلامى و درس نگرفتن از نحوه پیروزى ملت بر شاه و آمریکا ارزیابى کردند. امام خمینى (رحمت الله علیه) در این مقطع تمهیداتى براى مقابله با دشمن و غلبه بر این وضعیت پیش‏بینى کردند از جمله: ضرورت آزادسازى مناطق اشغالى با تأکید بر شکستن حصر آبادان، ضرورت کنار گذاشتن مناقشات سیاسى در داخل و توجه به جنگ به عنوان مسئله اصلى کشور و انقلاب . امام دو حرکت را به موازات هم رهبرى کردند: اول، ایجاد انسجام و ثبات سیاسى با تأکید بر اینکه دشمن در کمین است. دوم، ایجاد تحول در جبهه‏هاى نظامى که پس از حذف بنى‏صدر از ساختار سیاسى قدرت به وجود آمد و زمینه حضور نیروهاى مردمى و انقلابى در جبهه‏هاى جنگ فراهم شد. آزادسازى مناطق اشغالى طى چهار عملیات بزرگ حاصل همین تحول بود. ظهور علائم شکست عراق و پیروزى ایران، حامیان منطقه‏اى و جهانى عراق را نگران کرد و آمریکا فشار به ایران را براى پایان دادن به جنگ تشدید کرد. در این مرحله اگر چه عراق، آمریکا، شوروى و کشورهاى منطقه خواهان اتمام جنگ بودند ولى روشى را در پیش گرفته بودند که براى ایران قابل پذیرش نبود. در حالى که ایران در موضع برتر قرار داشت و خواهان تعیین متجاوز و دریافت غرامت بود، حامیان عراق و شوراى امنیت تنها بر تقدم آتش بس و سپس مذاکره تأکید مى‏کردند. در این مرحله از جنگ مواضع راهبرى امام خمینى (رحمت الله علیه) چنین بود: 1- امام ضمن تمایل و تأکید بر خاتمه دادن به جنگ، بر دستیابى به صلح شرافتمندانه با تنبیه متجاوز و تأمین خواسته بر حق ایران تأکید مى‏کردند. این استراتژى معطوى به رفع تهدید عراق و سایر تهدیدات علیه انقلاب و نظام به طور کامل و تأمین ثبات منطقه خلیج فارس به صورت اساسى بود. حال آنکه قدرت‏هاى بزرگ و شوراى امنیت با تأکید بر آتش بس به دنبال صلح ناقص بودند، زیرا انقلاب اسلامى همچنان آنها را نگران مى‏کرد. 2- امام با تبیین استراتژى »راه قدس از کربلا مى‏گذرد« از بروز یک خطاى استراتژیک ممانعت کردند؛ اقدامى که بلافاصله پس از فتح خرمشهر، به تمرکز فکرى و اختصاصى بخشى از قواى نظامى ایران براى حضور در لبنان و صحنه مبارزه با اسرائیل منجر شد. امام با بیان این استراتژى، تأکید کردند که مقدم بر هر مسئله‏اى از جمله آزادسازى قدس به عنوان یک مسئله مهم جهان اسلام و ایران، باید مسئله‏ى جنگ با عراق به سرانجام برسد. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه