جامعه توحیدی چه تفاوتهایی با جامعه مادی دارد؟ ویژگی و مشخصه های جامعه الهی کدام است؟

جامعه الهی همان جامعه توحیدی است همانطور که انسان الهی انسان توحیدی است. اجتماع توحیدی اجتماعی است که افراد آن دارای مبانی فکری توحیدی بوده و شخصیت الهی و توحیدی داشته باشند و هدف و ارتباطاتشان باهم براساس مبانی توحیدی و الهی برقرار شده باشد.جامعه توحیدی جامعه ای است که افراد آن چنان با یکدیگر ارتباط دارند که مانند یک واحد هستند و به دلیل نگرش الهی و توحیدی، جهتی الهی و متعالی دارند و هدف آنها از این ارتباط و اجتماع، الوهیت و رسیدن به خدا می‌باشد. توحیدی بودن جامعه الهی به خاطر یکی شدن اجزاء مختلف این جامعه می باشد و این نیست مگر به خاطر توحیدی بودن تک تک افراد جامعه و ارتباط تنگاتنگ افراد درجهت الهی با یکدیگر می باشد. افراد این جامعه با هم چنانند که گویا یک پیکرند "همانا مؤمنین در عطوفت و مهربانی مانند یک پیکرند." لذا رمز اصلی ارتباطات الهی و بسیار نزدیک این مومنین همان رحمتی است که میان آنها وجود دارد. اجتماع مادی :جامعه مادی جامعه ای است که افراد آن براساس مبانی فکری و شخصیتی مادی عمل می نمایند و هدف از تشکیل اجتماعات ایشان برای بدست آوردن سود و منافع مادی بیشتر می باشد و همچنین ارتباطاتشان برای بدست آوردن منافع مادی بیشتر می باشد. اجتماع الهی :جامعه الهی همان جامعه توحیدی است همانطور که انسان الهی انسان توحیدی است. اجتماع توحیدی اجتماعی است که افراد آن دارای مبانی فکری توحیدی بوده و شخصیت الهی و توحیدی داشته باشند و هدف و ارتباطاتشان باهم براساس مبانی توحیدی و الهی برقرار شده باشد.جامعه توحیدی جامعه ای است که افراد آن چنان با یکدیگر ارتباط دارند که مانند یک واحد هستند و به دلیل نگرش الهی و توحیدی، جهتی الهی و متعالی دارند و هدف آنها از این ارتباط و اجتماع، الوهیت و رسیدن به خدا می‌باشد. توحیدی بودن جامعه الهی به خاطر یکی شدن اجزاء مختلف این جامعه می باشد و این نیست مگر به خاطر توحیدی بودن تک تک افراد جامعه و ارتباط تنگاتنگ افراد درجهت الهی با یکدیگر می باشد. افراد این جامعه با هم چنانند که گویا یک پیکرند "همانا مؤمنین در عطوفت و مهربانی مانند یک پیکرند." لذا رمز اصلی ارتباطات الهی و بسیار نزدیک این مومنین همان رحمتی است که میان آنها وجود دارد.جامعه توحیدی جامعه متعالی است و جامعه ای است که افراد آن در یکدیگر ادغام شده اند . ادغام افراد جامعه به معنای همانندی و یکی شدن آنهاست که هماهنگی را نیز نتیجه می دهد. هماهنگی و یکی شدن در قالب محبت اتفاق می افتد لذا افراد جامعه توحیدی عاشق هم و دارای محبت نسبت به هم هستند اما این محبت نه برای شهوات بلکه فقط برای خداست و بر اثر همین محبت است که مانند نفس واحد می شوند و مانند یک پیکرند چراکه وقتی نسبت به هم محبت داشته باشند رحمت بین آنها حاکم می شود که از نتایج آن این است که ارتباطاتشان عالی می شود و زمانیکه مانند یک واحد شدند شکست ناپذیر خواهند شد چون قدرت آنها پشت به پشت تأیید کننده و افزایش دهنده یکدیگر است.زمانیکه محبت مؤمنین دیگر – فقط برای خدا و بعد هستی – در وجود فرد ایجاد شد این محبت فضایل و برتریهای آنها را در وجود این فرد ایجاد می کند و این امر منجر به توسعه یافتگی سریع شخصیت الهی افراد مؤمن می گردد و نتیجه اینها رشد فزاینده جامعه مؤمنین است. عظمت جامعه توحیدی :انسان توحیدی یعنی انسان یکتاپرست و انسان یکتاپرست کسی است که فقط خدا را بپرستد چنانچه فرد خود را تحت فرمان فقط خدا قرار داد از آنجا که سیستم عالم توحیدی است و همه جریانات به یک سمت در حرکتند وجود این فرد نیز توحیدی می شود یعنی تمام قوای وجودی این فرد یک جهت و یک سو پیدا می کند و به همین دلیل است که این فرد تا این اندازه قوی می شود چراکه با تمام برتریهای جاری در عالم یکی شده است. جامعه توحیدی نیز دقیقاً به همین شکل است یعنی جامعه توحیدی جامعه ای است با هدف رسیدن به خدا و یکتاپرستی و تمام اجزاء و ارتباطات موجود در این جامعه در جهت همان یکتاپرستی می باشند.زمانیکه تک تک اعضاء جامعه دارای دید توحیدی بودند و کل جامعه را یک واحد دانستند که دارای جهتی مشخص است منجر به این می‌شود که تکبر و حسد را کنار گذاشته و با رحمت و کرامت رفتار نمایند و این از بزرگترین اهمیتهای جامعه در جهت ایجاد سعادت فردی افراد می باشد چراکه کرامت نفس محور اخلاق اسلامی است.جامعه توحیدی جامعه ای است که حرکتی رو به باعظمت شدن دارد چراکه: 1- تک تک افراد این جامعه توحیدیند. 2- ارتباطات افراد این جامعه بر روی نظام مشخصی است که بهترین حالت را رو به رسیدن به هدف دارد که لازمه این بلوغ فکری افراد و در کل مانند یک واحد دیدن جامعه است و خصوصیات عدم تکبر و حسد نسبت به هم و دارا بودن محبت و ایثار نسبت به همدیگر می باشد بطوریکه هرگاه کسی دید فردی بهتر از او می تواند در جایگاه او بنشیند جای خود را به او می دهد. یعنی تک تک افراد، کل جامعه را مانند یک واحد دیده و بدون در نظر گرفتن خود، بهترین حالت را برای رسیدن به هدف ایجاد می نماید حتی اگر لازمه آن فدا کردن خود یا ایثار نمودن باشد. (دید اجتماعی اجزاء جامعه)3- تمام افراد این جامعه در ارتباط با هم چنانند که اگر ضعف و خلائی در فردی از افراد جامعه مشاهده نمودند بعلت رحمت و جامعه نگری همه دست به دست هم داده و مشکل آن فرد را حل می کنند لذا هیچ بخشی از قسمتهای جامعه نیست که مشکلی داشته و معطل بماند. (دید اجتماعی اجزاء جامعه)4- تمام اجزاء جامعه سعی در بهبود و ارتقاء تک تک افراد جامعه داشته و به دلیل کلی نگری اجتماعی همه در مسیر تعالی، یکدیگر را رشد و ارتقاء می دهند. (دید اجتماعی اجزاء جامعه)5- در این جامعه طراحی اجزاء با در نظر گرفتن ارتباط آنها نسبت به هم به بهترین و ایده آل ترین حالت است که نتیجه آن هدر نرفتن توان جامعه اثرگذاری بیشتر اجزاء جامعه بر روی هم در جهت تسریع در به هدف رسیدن جامعه است و این به خاطر آن است که تک تک افراد جامعه کلی نگر بوده و برای رسیدن به هدف به بهترین نحو توجه دارند و یا جامعه دارای مدیریت و رهبری عالی است که افراد جامعه آنرا پذیرفته و گوش به فرمان او هستند. تفاوتهای جامعه توحیدی و جامعه مادی :1. جامعه توحیدی با قوانین الهی و بر اساس اندیشه توحیدی و سیستم جامع توحید اداره می شود اما جامعه مادی با قوانین مادی و بر اساس اندیشه مادی اداره می شود.2. مهمترین تفاوت جامعه توحیدی با جامعه مادی این است که در جامعه توحیدی هدف افراد با هدف جامعه منطبق هستند و هر دو صعود به سوی خداست اما در جامعه مادی هدف افراد ممکن است با هدف جامعه متفاوت باشد.3. در جامعه توحیدی انسانها تمام امور فردی و اجتماعی خود را برای خدا و مطابق با خواست او انجام می دهند اما در جامعه مادی افراد برای رسیدن به خواسته های نفسانی خود انجام می دهند. 4. هدف افراد در جامعه توحیدی رضایت خداست یعنی خود را می خواهند به چیز بالاتری برسانند لذا خواسته ها و منافع خود را فدای آن موضوع برتر می نمایند اما در جامعه مادی هدف، خواسته های نفسانی و رسیدن به قدرت مادی علی الخصوص پول است یعنی همه چیز را می خواهند به خود برسانند لذا در جامعه مادی زمانیکه منافع اجتماع با منافع فرد در تضاد باشد فرد از اجتماع کناره گیری کرده و اجتماع متزلزل می شود چراکه همواره برای انسانهای مادی منافع خود مهمتر از منافع اجتماع است. اما در جامعه توحیدی هیچگاه منافع اجتماع در تضاد با منافع فرد قرار نمی گیرد چراکه هدف اجتماع در راستای هدف فرد است یعنی هم فرد و هم اجتماع در تلاش برای بدست آوردن رضایت الهی هستند.5. به دلیل بند فوق در جامعه مادی اجتماع ابزاری است برای رسیدن فرد به منافع بیشتر اما در جامعه توحیدی اجتماع راهی است برای تقرب بیشتر فرد به خدا لذا افراد در جامعه توحیدی دارای هدفی برخواسته از هدف زندگی آنهاست اما افراد در جامعه مادی تا آنجا که می توانند اجتماع را وسیله ای قرار می دهند تا به منافع شخصی خود برسند هرچند بقیه افراد جامعه از این اتفاق ضرر کنند. لذا هماهنگی کامل بین افراد مختلف جامعه مادی وجود ندارد.6. به دلایل بند فوق، هماهنگی کامل بین افراد مختلف جامعه توحیدی وجود دارد اما هماهنگی کامل بین افراد مختلف جامعه مادی وجود ندارد چراکه افراد به دلیل منافع فردی خود تک روی می کنند و جامعه را از انسجام خارج می نمایند.7. در جامعه توحیدی هر فرد در هرجای جامعه باشد از آنجا که هدف جامعه با هدف فرد مطابق است احساس رشد و تعالی کرده و خود را مفید می داند هر چند کارهای کوچک بکند و بنابراین برای اجتماع نیز مفید بوده و هیچگاه برای جامعه خطرناک نخواهد بود اما در جامعه مادی فرد فقط در بخشهایی از جامعه حاضر است باشد که منافع شخصیش تامین شود در غیر اینصورت از جامعه کناره گیری کرده و یا اگر مجبور باشد که در جامعه بماند اقدام به تخریب آن جامعه می نماید و تبدیل به عنصری مضر می شود.8. به دلیل بند فوق افراد در جامعه توحیدی به راحتی ایثار و از خود گذشتگی می کنند و چنانچه کسی را نسبت به جایگاه خود برتر ببینند به نفع او از آن جایگاه کناره می گیرند واضح است که یکی از عوامل برتری اجتماعات نسبت به هم چینش صحیح افراد و متناسب با توانمندیهایشان در جایگاهها می باشد. اما در جامعه مادی زمانیکه فرد منافع خود را در این جایگاه تامین ببیند به هر طریقی متوسل می شود تا از آن جایگاه کناره نگیرد که این امر منجر به بروز تنش و مشکلات بعدی برای اجتماع می گردد. ازجمله تخریب یکدیگر ، دشمنی با هم و .9. در جامعه توحیدی از آنجا که همه دنبال یک هدفند و آنهم الوهیت است همه نسبت به هم محبت دارند چراکه محبت از وجه اشتراک و همانندی حاصل می شود که در چنین اجتماعی افراد دارای این وجوه اشتراکند. این محبت و هدف مشترک منجر به انسجامی بین افراد می گردد که ارتباطات آنها را در جهت رسیدن به هدف به بالاترین و کاملترین حد خود می رساند چراکه آنها می دانند آن هدف مشترک است که منجر به محبت و یکپارچگی آنان با هم شده است. اما در جامعه مادی ارتباطات افراد با هم فقط در جهت بدست آوردن منافع مادی خود است لذا فرد تا زمانی ارتباط صحیح برقرار می کند که به منافعش لطمه‌ای وارد نشود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه