تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
در پاسخ به پرسش مطرح شده باید گفت؛ اولا: انبیا و اوصیاى الاهى از مقامات شامخهى روحانى و تکوینى در جهان هستى برخوردارند. طینت ابدان و خلقت ارواح آنان با دست قدرت جمال و جلال الاهى تخمیر شده و در عالم غیب کسب حقایق اسما و صفات نمودهاند. در تحت ولایت حق تعالى بوده، همیشه خود را در محضر خداوند مىدانند. این مقام و منزلت انبیا و اوصیا در عالم وجود، سبب عصمت مطلقه و مانع صدور گناه آنان مىشود، هرچند امکان و قدرت و اختیار گناه از آنان سلب نگردیده است.ثانیا: بر اساس نظر شیعه که قول حق است، صدور گناه مطلقاً از پیامبران(ع) جایز نیست به دلایل متعدد. از جمله اینکه ارتکاب گناه و خطا در مورد پیامبران(ع) باعث نقض غرض مىشود؛ زیرا با صدور گناه از ایشان، مردم دیگر اطمینانى به آنها پیدا نکرده و از آنها تبعیّت نمىکنند و نقض غرض هم بر پروردگار حکیم قبیح است.ثالثا: منشأ عصمت انبیا(و امامان)، همان علم و شهود تام نسبت به طاعت و گناه و حلال و حرام و زشت و زیبا و پاک و ناپاک مىباشد(عقل نظرى) که آنان را از گناه باز مىدارد(عقل عملى). .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.