اگر فرش کسی نجس باشد و ببیند دیگران با پای مرطوب بر آن قدم می‏گذارند، تکلیف چیست؟

آیات عظام امام، خامنه‌ ای، صافی، فاضل و نوری: لازم نیست به آنان بگوید.[1] آیت الله بهجت: لازم نیست به او بگوید؛ مگر اینکه با او طوری معاشرت داشته باشد که اگر نگوید، لوازم مشترک بین آن دو نجس خواهد شد.[2] آیت الله تبریزی: اگر در معرض این باشد که نجاست به خوردنی ‏ها و آشامیدنی ‏ها سرایت کند، باید به آنان بگوید.[3] آیت الله مکارم: بنابر احتیاط واجب به آنان بگوید.[4] آیت الله وحید: اگر او باعث این امر شده و در معرض این باشد که نجاست به خوردنی‏ ها و آشامیدنی ‏ها سرایت کند، باید به آنان بگوید.[5] آیت الله سیستانی: اگر او باعث این امر شده باشد، با دو شرط باید به وی بگوید: اوّل: آنکه طرف در معرض آن باشد که در موارد خاصی از تکالیف شرعی برایش اشکال ایجاد شود مثل آنکه در معرض خوردن و آشامیدن چیز نجس یا باطل بودن وضو و غسلی که با آن نماز واجبش را می خواند واقع شود و امّا اگر در معرض مخالفت احکام نباشد یا آن که در معرض مخالفت با بعضی از احکام مثل نجس بودن لباسی که با آن نماز واجبش را می خواند قرار گیرد لازم نیست به او بگوید. دوم: آنکه احتمال بدهد که طرف به گفته او ترتیب اثر دهد و امّا اگر بداند که وی به آن گفته ترتیب اثر نمی دهد، گفتن لازم نیست.[6] پی نوشت: [1]. توضیح‏ المسائل مراجع، م 144؛ نوری، توضیح‏ المسائل، م 144؛ دفتر: خامنه‌ ای. [2]. توضیح‏ المسائل مراجع، م 144. [3]. توضیح‏ المسائل مراجع، م 144. [4]. مکارم، توضیح‏ المسائل، م 156 [5]. توضیح‏ المسائل، م 145. [6]. سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 148. منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف‫، ۱۳۹۵. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه