با توجه به این‌که خداوند عادل است، پس چگونه است که در طبیعت، هر روز میلیون‌ها حیوان شکارچی به حیوانات بی‌گناه حمله کرده، سپس به عنوان نمونه، سمی به بدن شکار وارد می‌کنند و مدتی طولانی می‌گذرد تا او با درد و رنج فراوان بمیرد؟

برداشت ما از سخنان پیشوایان معصوم(ع) آن است که حیوانات نیز دارای شعوری در حدّ وجود حیوانیِ خود بوده و احساسات و عواطف‌ دارند؛[1] از این‌رو حقوقی دارند که نباید مورد تعرض قرار گیرد؛ به همین دلیل، فقها اذیت و آزار بی‌دلیل حیوانات را حرام می‌دانند.[2]اما در مورد کشتن، زنده زنده بلعیدن، خوردن، مسموم کردن یا زجرکش کردن حیوانات در طبیعت و رفتارهای تنازع بقا باید به نکاتی دقت نمود:خداوند هیچ موجودی را برای زندگی بی‌نهایت در کره خاکی نیافریده است. هر موجود زنده‌ای چه انسان و چه حیوان، روزی عمرشان به اتمام می‌رسد و مردن برای موجود زنده -به هر صورت باشد- رنج‌آور است. از سوی دیگر، اگر مرگی وجود نداشته باشد، زندگی نیز وجود نخواهد داشت؛ زیرا ظرفیت کره‌ی زمین در مدت چند هزار سال پر می‌شد و قهرا جایی برای خلق موجودات جدید به وجود نمی‌آمد. در نتیجه موجودات زیادی از حق حیات محروم می‌شدند.مسئله‌ی شکار و طعمه شدن برخی حیوانات توسط برخی دیگر، قانون طبیعت و لازمه‌ی نظام آفرینش بوده و اگر نباشد خورد و خوراک حیوانات و اکو سیستم طبیعت دچار آسیب می‌شود.در برخی موارد -نه تمام آنها- شاید حیواناتی که زجرکش می‌شوند، خود در گذشته پا را از گلیمشان فراتر نهاده و به آزار دیگران پرداخته باشند و این نوع مردن، نوعی مجازات برای آنان باشد.و شاید دلایل دیگری نیز وجود داشته باشد که ما به شناخت آن نرسیده‌ایم، ولی وقتی با دلایل متقن، عادل‌بودن خدا را ثابت کردیم، مطمئن خواهیم شد که در نظام احسن و زیبای آفرینش، هیچ رفتاری بی‌دلیل نیست. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه