آیا کسى مسلمان باشد و نماز نخواند و بگوید مهم این که «انسان ذاتش پاک باشه و دل پاک داشته باشه» مى خواستم بدانم آیا واقعاً پاک بودن دل مى تواند جاى نماز را پرکند و یا این که پاکى دل کافى نیست و حتماً باید نماز بخوانیم؟

پاسخ اول: کسانى که با چنین توجیهى نماز نمى خوانند نمى توانند داراى طهارت روح و پاکى دل باشند چرا که خداوند متعال فرموده است: «أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر». عنکبوت )29(، آیه 45.؛ ( نماز را برپا دار، که نماز(انسان را) از زشتیها و گناه بازمى دارد» لذا کسى که نماز نمى خواند قطعا در برابر گناهان ایمنى نداشته و دل او با گناه آلوده شده است و بهترین دلیل آن نیز آن است که به بزرگترین دستور پروردگارش پشت کرده و نماز نمى خواند. پاسخ دوم: از کسى که چنین موضوعى را مطرح مى کند باید پرسید مراد وى از پاکى دل چیست؟ اگر بگویید: به معناى این است که انسان در دل خود نسبت به همه کس و همه چیز حسن ظن داشته باشد و دلش آلوده به نیت هاى پلید و زشت نباشد؛ مى گوییم: پاکى دل به این معنا یا به هر معناى دیگرى وقتى مى تواند جاى نماز را بگیرد و ما را از خواندن نماز بى نیاز کند که تمام فایده ها و آثار و حکمت هایى را که در نماز وجود دارد را دارا باشد؛ آیا پاکى دل چنین جامعیتى دارد؟ قطعاً پاسخ منفى است بنابراین پاکى دل به تنهایى نمى تواند چنین جامعیتى داشته و جایگزین نماز گردد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه