بعضي از آخوندها در سخنراني خود مي گويند که شغل شرط اول است و بي شغل ازدواج کردن خوب نيست و به حديثي از پيامبر اشاره مي کنند که ايشان ابتدا از شغل جوانان سوال مي کردند و سپس حرف از ازدواج مي زدند عده اي ديگر هم اين را منکرند و به حديثي از امام صادق اشاره مي کنند که هرکس به خاطر مال و ماديات ازدواج نکند در واقع به خدا شرک ورزيده است چون خدا روزي رسان است و امام صادق فرموده اند به خدا گمان بد برده است. من امسال به احتمال زياد دانشجو خواهم شد و بايد درس بخوانم در حقيقت تحصيل من در دانشگاه يک نوع مقدمه شغل من است. و بعيد مي دانم در کنار دانشگاه بتوانم شغلي اختيار کنم. به خاطر دوري از گناه هم بايد زود ازدواج کنم چه بايد بکنم؟ کداميک راست ميگويند اگر گروه اول راست مي گويند من جوان بايد چگونه با مشکلاتم کنار بيايم؟ البته بايد بگويم که ازدواج موقت منتفي است چون به برکت حرف عمر ما هم در حقيقت راه عمر را مي پيماييم!! فعلا در جامعه مثلا اسلامي ما ازدواج موقت مذموم تر از زنا است لطفا مرا راهنمايي کنيد.

اميد وارم روز به روز با مسايل و معارف اسلامي بيشتر آشنا شويد و سعي كنيد آنها را در زندگي روز مره خود اجرا كنيد در مورد سوال شما نكاتي را ذكر مي كنيم: 1. براي پي بردن به نظر دين درباره يك موضوع بايد آيات و روايات متعدد و گاه به ظاهر متناقض را كنار هم گذاشت و پس از بررسي همه آنها به نظر دين در آن زمينه دست يافت. بنابراين فقط با در نظر گرفتن يك دسته روايات (به عنوان مثال رواياتي كه شغل را شرط اساسي ازدواج مي داند) ادعا كرد نظر اسلام درباره ازدواج استنباط شده است، بلكه بايد روايات ديگر كه در اين باب وارد شده است مورد غفلت واقع نشود. 2. از آنجا كه يك عذر تقريبا عمومي و بهانه همگاني براي فرار از زير بار ازدواج و تشكيل خانواده، مساله فقر و نداشتن امكانات مالي است قرآن و روايات به اين موضوع پرداخته است و بر اين مطلب تاكيد مي كند كه از فقر و تنگدستي نگران نباشيد چرا كه اگر فقير و تنگدست باشند خداوند آنها را از فضل خود بي نياز مي سازد و چه بسا ازدواج سبب غنا و بي نيازي مي شود. دليل آن هم با دقت روشن مي شود، زيرا انسان تا مجرد است احساس مسئوليت نمي كند نه ابتكار و نيرو و استعداد خود را به اندازه كافي براي كسب درآمد مشروع به كار مي گيرد و نه به هنگامي كه درآمدي پيدا كرد در حفظ و بارور كردن آن مي كوشد. اما بعد از ازدواج شخصيت انسان تبديل به يك شخصيت اجتماعي مي شود و خود را شديداً مسئول حفظ همسر، آبروي خانواده، تأمين خانواده، زندگي فرزندان و آينده خود و آنها مي بيند به همين دليل تمام هوش و ابتكار و استعداد خود را به كار مي گيرد و تلاش مي كند. از طرف ديگر ازدواج، مشكلات و فشارهاي روحي و رواني و جنسي جوان را كه در نتيجه تنهايي و مجرد بودن بر او وارد مي آمد را بر طرف مي كند و باعث مي شود تا جوان با انگيزه و توان بيشتري براي كسب امكانات زندگي تلاش كند. در ضمن زماني كه جوان ازدواج مي كند به علت اجتماعي شدن بيشتر از كمك و همياري والدين و اقوام و اطرافيان بهرمند مي شود و بهتر مي تواند با مشكلات زندگي روبرو شود بدون شك امدادهاي الهي و نيروهاي مرموز معنوي نيز به كمك چنين افرادي مي آيد كه براي انجام وظيفه انساني و حفظ پاكي خود اقدام به ازدواج مي كنند. 3. طبق بيان بالا روشن شد كه ازدواج باعث شكوفا شدن استعدادهاي مختلف انسان در پرتو تلاش و كوشش مي شود و موجب مي شود جواني كه تا ديروز با بي خيالي و بي مسوليتي گذران عمر مي كرد امروز سايه سنگين مسئوليت خانوادگي را بر دوش خود احساس كند و در نتيجه با سعي و كوشش، تمام نيروهاي خود را به كار گيرد تا بر مشكلات مادي غلبه كند. آري زماني ياري و امدادهاي الهي شامل حال انسان مي شود كه براي انجام وظيفه ديني خود اقدام كند و از هيچ سعي و كوششي دريغ نكند، نه اين كه به اميد امدادهاي الهي خود را كنار كشد و با تنبلي و سستي اميد حل مشكلات مادي خود را داشته باشد و زماني كه با اعتراض ديگران روبرو شود به آيه يا روايتي كه در اين باب وارد شده است تمسك كند. به بيان ديگر زماني كه انسان با كار و تلاش زمينه پذيرش لطف و فضل و امداد الهي را در خود ايجاد كرد و تنبلي و سستي را كنار گذاشت، امدادهاي الهي و فضل خداوند شامل حال او مي شود و او در تمام لحظات زندگي خود شاهد عنايات الهي خواهد بود بنابراين براي اينكه انسان در زندگي خود از عنايات الهي بهرمند باشد بايد زمينه هاي پذيرش آن را در زندگي خود ايجاد كند. 4. زندگي بزرگاني مانند آيت الله مدرس، آيت الله بهشتي و... به عنوان اسلام شناسان واقعي، شاهد بر اين مطلب است كه انسان براي فراهم كردن امكانات مادي زندگي خود علاوه بر توكل بر خدا و اتكاء بر لطف، بايد با سعي و تلاش، تمام استعدادها و نيروهاي خود را به كار گيرد و از هيچ كوششي فرو گذار نكند. 5. كسي كه قصد ازدواج دارد بايد از حداقل امكانات مادي برخوردار باشد و در اين زمينه نيز از آمادگي لازم برخوردار باشد تا بتواند بستري مناسب براي زندگي مشترك فراهم كند. در ضمن خانواده ها زماني اجازه ازدواج فرزند خود را مي دهند كه مطمئن باشند طرف مقابل توانايي كسب حداقل در‌آمد براي زندگي مشترك را دارد و مي تواند روي پاي خود بايستد و چرخ زندگي را بچرخاند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه