تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
اوّلا ً خود رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و اميرالمؤمنين (عليهالسلام) حكومت تشكيل دادند و امام حسن (عليهالسلام) نيز حكومت تشكيل داد و جنگ كرد تا اينكه صلح را بر او تحميل كردند. ثانياً سيدالشهداء (عليهالسلام) در همان وصيتنامه پس از آنكه فرمود براي امر به معروف و نهي از منكر قيام كرده است، فرمود: «اسير بسيرة جدي وأبي»(1)؛ يعني سيره و روش من، همان سيره و روش جد و پدرم است؛ پيغمبر در مدينه حكومت تشكيل داد، علي بن ابيطالب (عليهالسلام) در كوفه و مدينه حكومت تشكيل داد، من نيز حكومت تشكيل ميدهم به همانگونه كه آنها انجام دادند. آن حضرت در سخنراني رسمياش نيز شرايط امام و رهبر را ذكر كرد كه امام بايد حاكم به قسط و عدل باشد(2). بيعت گرفتن جناب مسلم بن عقيل از مردم كوفه براي آن حضرت نيز به جهت تشكيل حكومت بود. امام رضا (عليهالسلام) نيز چون ميدانست كه جريان ولايتعهدي يك نيرنگ است، آن را به طور رسمي نميپذيرفت و اينكه ائمّه (عليهمالسلام)، يا مسموم شدند يا شهيد، و در زندان و تحت نظر بودند، براي اين بود كه بر ضد حكومت منحرف وقت قيام ميكردند وگرنه كسي كه فقط حاكمان را نصيحت كند، زاهد گوشهنشين و عالم مسألهگو باشد، كسي كاري به او ندارد. مرحوم مجلسي (ره) در كتاب بحارالانوار روايتي را از امام صادق (عليهالسلام) نقل كرده كه آن حضرت در مسافرتي، به سدير فرمودند اگر من به اندازه اين بزغالهها همراه و همفكر و ياور داشتم، قيام ميكردم. سدير ميگويد پس از نماز، گوسفندان را شماردم و آنها هفده رأس بودند(3). (1) بحار؛ ج 44، ص 329، ح 2.(2) همان؛ ج 44، ص 335.(3) همان؛ ج 47، ص 372، ح 93. مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولايت فقيه ، ص 340، 341) .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.