فلسفه اینکه گریه سلاح انبیاء است چیست؟ آیا کسانی که به خاطر مسائل عاطفی زود به گریه می افتند، انسان های رقیق القلب و پاکتری هستند و کسانی که زود گریه شان نمی گیرد قلبشان زنگار بیشتری دارد؟

پیرامون سوال شما باید به این نکته اشاره کنیم که گریه و ناله و ازری انبیاء از روی عجز و ناتوانی نبوده است بلکه به سبب مسئولیت بسیار سنگینی که از سوی خداوند به آن ها محول شده بود در صدد تکیه گاهی بودند تا از سختی هایی این مسئولیت بکاهند و این تکیه گاه برای انجام این بار خطیر جز خداوند قابل فرض نیست از این رو انبیای الهی برای تقرب به خدواند به عنوان تکیه گاهی استوار به گریه و زاری در درگاه خداوند روی می آوردند. اما درباره قسمت دوم سوال شما لازم به ذکر است که این مسئله به ساختار شخصیتی افراد باز می گردد و چنداند نمی شود از این معیار پی به رقیق القلب بودن و یا سنگدلی افراد برد . به عنوان نمونه امیر المومنین (ع) پس از پیامبر اکرم (ص) رئوف ترین انسان بودند اما در نبردها  و جنگ ها علیه کفار بسیار با تندی و غلظت رفتار می نمودند دقیقا مانند پیامبر اکرم (ص) که با مسلمانان بسیار مهربان و علیه کفار بسیار با شدت عمل می نمودند.[1]  [1] سوره فتح /آیه 39 .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه