این که میگن به حافظ قرآن در قیامت میگن بخوان وبالا برو واقعیت دارد یا نه؟و آیا شامل تمامی حافظان می شود یا فقط کسانی که به قرآن عمل کرده اند؟آیا مانوس بودن با قرآن سبب می شود که انسان با قرآن محشور شود یا نه؟

پاسخ پرسش اول.بله، واقعیت دارد. پاسخ پرسش دوم.خواندن قرآن و بالا رفتن درجات یا طبقات افراد از جمله حفاظ قرآن، بر حسب و نسبت انسشان با قرآن، ایمان، تقوا و عمل به مقتضای قرآن است. پاسخ پرسش سوم.امام صادق(ع) از زبان رسول خدا(ص) مى فرماید: در روز قیامت قرآن به انسان گوید: منم که شب تو را به بیدارى به پایان بردم، روزهاى داغ تو را به قشنگى به سر آوردم و آب دهانت را خشک کردم و اشکت را روان ساختم (اکنون) هر کجا بروى من هم با تو باشم ...، سپس به او گفته شود: بخوان و بالا برو، سپس هر یک آیه که بخواند یک درجه بالا برود. به عبارت دقیق قرآن خواندن و بالا رفتن در آخرت تجسم عینى حقیقت عمل در این دنیا است و با توجه به این که حفظ قرآن مراتبى دارد و مرتبه عالیه آن حفظ در همه ابعاد است، میزان ترقى در آن عالم نیز متناسب با مرتبه حفظ مى باشد. بنابراین کسى که روح و حقیقت قرآن را حفظ نموده و آن را با جان و دل آمیخته و مورد فهم و عمل قرار داده است مراتب بسیار بالایى را کسب خواهد کرد. حفظ کردن قرآن از بهترین راه هاى یاد گیرى آن است و مجموعه احادیثى که درباره تعلم قرآن وارد شده در این زمینه قابل استناد است. (ر. ک: بحارالانوار ، ج 7 ، ص 292).پیامبر اکرم ـ صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ـ می‌فرماید: «إن أکرم العباد إلی الله بعد الأنبیاء العلماء ثم حملة القرآن یخرجون من الدّنیا کما یخرج الأنبیاء و یحشرون من قبورهم مع الأنبیاء و یمرّون علی الصراط مع الأنبیاء و یأخذون ثواب الأنبیاء. فطوبی لطالب العلم و حامل القرآن ممّا لهم عند الله من الکرامة و الشرف»[12]؛ گرامی‌ترین بندگان خدا پس از پیامبران دانشمندان هستند و سپس حاملان قرآن. عالمان و حاملان علم و عمل قرآن به گونة پیامبران از دنیا رخت برمی‌بندند و حشر آنان و عبورشان از صراط همراه پیامبران خواهد بود و از ثواب انبیا بهره‌مند می‌شوند. پس خوشا به حال جویندگان علم و حاملان قرآن که از کرامت و شرف الهی برخوردارند. کسی که قرآن را فرا گیرد تا فقط در خطابه‌ها یا نگارش کتابها از آن بهره گیرد، معلوم می‌شود قرآن را برای تدبّر در آن و عمل به آن نخواسته است و این دانش تجاری، حرفه‌ای بیش نیست و چنین علمی در اواخر عمر آدمی نیز به فراموشی سپرده می‌شود. گر چه این فراگیری نیز ثواب آشنایی با ظاهر قرآن را دارد؛ اما آن که قرآن را برای تدبّر و عمل فرا گیرد جایگاه دیگری دارد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه