شبهه: گرچه بپذيريم كه عقل در تعين اعمال متناسب با سعادت واقعى انسان مستقل نيست و نيازمند به وحى است، اما طبيعت انسان همواره مايل به امورى است كه صلاح و سعادت انسان در آن است و اجتماع هم تابع فرد و طبيعت است . بنابراين مى توان گفت كه باز نيازى به وحى نيست .

اين مطلب كه طبيعت به سوى كمال خود و سعادتش تمايل دارد جاى ترديدى ندارد . امـابـايـد تـوجـه داشـت كـه از صـرف تـمايل طبيعى به سعادت و كمال فعليت كمال و سعادت حـاصـل نـمـى شـود زيـرا حـالـت و كمالات شهوانى و غضبى در انسان بالفعل است و در حاليكه مبادى سعادت حقيقى در انسان بالقوه است . از سوى ديگر قواى شهوانى و غضبى همواره متوجه كمال جسمانى است نه كمال روحانى و معنوى كـه سـعادت حقيقى انسان در آن است بنابراين صرف تمايل طبيعى به كمال كافى نيست و كمال هم صرفا كمال جسمانى نمى باشد . از اين رو انسان همواره به وحى نيازمند است تا او را به سعادت و كمال حقيقى اش راهنمايى كند .eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه