تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
میان این دو آیه شریفه، تناقض و منافاتی وجود ندارد زیرا اولا: کلمه «غافلات» در آیه 23 احتمال دارد مراد از آن زنانی باشد که از نسبت ناروا و اتهامی که به آنها داده شده بی اطلاعند و به همین دلیل از خود دفاع نمی کنند. در آیه 5، سخن از تهمت زنندگانی بود که شناخته می شدند و مورد مجازات قرار می گرفتند اما در اینجا سخن از شایعه سازانی است که خود را از مجازات و حد شرعی پنهان داشته اند. قرآن می گوید: «اینها تصور نکنند که با این عمل می تواند خود را برای همیشه از کیفر الهی دور دارند، خدا آنها را در این دنیا از رحمت خویش دور می کند و در آخرت عذابی عظیم دارند.»و ثانیا: آیه 5 که دلالت بر عفو و گذشت خداوند از تهمت زنندگان دارد مشروط به توبه و اصلاح و جبران خطای گذشته و اعاده حیثیت از کسانی که مورد تهمت قرار گرفته اند و آیه 23 مربوط به موردی است که تهمت زنندگان از عمل زشت خود توبه نکرده اند وگرنه با توبه و استغفار و به دنبال جبران خطا و اصلاح فسادی که مرتکب شده اند، گناهان آنها نیز بخشیده می گردد. دلیل این سخن آیاتی است که دلالت دارد که خداوند حتی بدون توبه همه گناهان را به جز شرک به لطف و فضل خود می بخشد: «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ»؛(نساء، آیات 48 و 116) و نیز آیه 53 و 54 سوره زمر است که دلالت دارد خداوند با توبه و انابه همه گناهان (حتی شرک) را می آمرزد: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ × وَ أَنیبُوا إِلى رَبِّکُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ».به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 65/400008) .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.