خانه مسكونيم را به دو نفر از فرزندانم صلح كردم، به شرط اين كه تا زندهام استيفاى منافع و حقّ فسخ مورد صلح براى خودم محفوظ باشد و بعد از مرگم در اختيار متصالحين قرار گيرد و ساير ورثه سهمى از آن نداشته باشند. متأسّفانه متصالحين به تحريك مادرشان ناسپاسى كردند، من هم قبل از اين كه بميرم از اختياراتم استفاده كردم و مورد صلح را كه در خلال اين مدّت در يد و تصرّف خودم بود فسخ كردم و موضوع منتفى شد. با توجّه به مقدّمه مذكور، به سؤال زير پاسخ فرماييد :دفاتر ازدواج شرطى را به امضاى زوجين مىرسانند كه اگر زوج زوجه را طلاق دهد نصف دارائيش را، كه در زمان زناشويى به دست آورده، به زوجه انتقال دهد. من خانه فوق الذكر را سالها قبل از ازدواج و انعقاد شرط مذكور خريدهام. زوجه مطلقه فسخ صلح را كسب مالكيّت جديد پنداشته و مطالبه نصف آن را مىنمايد. در حالى كه ملك مذكور قبل از ازدواج با او خريدارى شده و فسخ صلح هم در حكم تحصيل حاصل بوده، نه خريد مجدّد. حضرتعالى فسخ چنين صلحى را كسب مالكيّت جديدى مىدانيد، يا برگشت به مالكيت اوّليه؟

ملك جديد نيست، و زوجه عند الطلاق حقّى در آن ندارد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1400/12/14

لینک کوتاه