تازه، وارد نوزده‌سالگی شده‌ام. در حالی که ابتدای جوانی‌ام و باید با شور و نشاط باشم، امّا بی‌حال، سرشکسته، ناامید و خلاصه پوچ. رشته تحصیلی‌ام مهندسی است و علاقه زیادی به فلسفه و کلام دارم. دوست دارم قرآن بخوانم؛ ولی نمی‌خوانم. در خانواده‌ کسی را ندارم که با او درد دل کنم. در انزوای مطلق قرار گرفته‌ام و همیشه افکار پوچی در ذهنم می‌پرورانم. دوست خوبی ندارم. به من نگویید برو دوست خوب پیدا کن که نیست و اگر دوستی هست، در رفتار خود، خشک یا بی‌بندوبار است. تنهای تنها هستم. روزهایم همه تکراری شده و اراده‌ام کاملاً سرکوب شده است. لطفا راهنماییم کنید.

اوّلاً: توصیه می‌شود در هر رشته‌ای که مشغول هستید، تحصیل کنید تا موفق شوید؛ امّا مهم‌تر آن است که خوب درس بخوانید و از وقت خود به‌خوبی استفاده کنید.

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله مظاهری

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه