هدف از خلقت ما انسانها چیست؟

خلقت آدمیان جهت عبادت خداوند است.قرآن می­فرماید: « وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ » "من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند" [i]  یعنی غرض این بوده که خلق، عابد خدا باشند، نه اینکه او معبود خلق باشد، چون فرموده " الّا لیعبدون " یعنی: تا آنکه مرا بپرستند، و نفرمود تا من پرستش شوم یا تا من معبودشان باشم. اما باید توجه نمود که در هر کار غرض هر چه باشد امری است که صاحب غرض به وسیله آن به کمال می­رسد و حاجت خود را برمی‏آورد، در حالی که خدای سبحان از هیچ جهت نقص و حاجتی ندارد تا به وسیله آن نقص خود را جبران نماید و حاجت خود را تامین کند. و از جهتی دیگر فعلی که بالاخره منتهی به غرضی که عاید فاعلش نشود عملی لغو و سفیهانه است، لذا نتیجه می‏گیریم که خدای سبحان در کارهایی که می‏کند غرضی دارد، اما غرض او ذات خودش است، نه چیزی که خارج از ذاتش باشد، و کاری که می‏کند از آن کار سود و غرضی در نظر دارد، ولی نه سودی که عاید خودش گردد، بلکه سودی که عاید فعلش شود. لذا می‏گوییم خدای تعالی انسان را آفرید تا پاداش دهد، و معلوم است که ثواب و پاداش عاید انسان می‏شود، و این انسان است که از آن پاداش منتفع و بهره‏مند می‏گردد، نه خود خدا، بنابر این پاداش کمالی است برای فعل خدا، نه برای فاعل فعل که خود خدا است، پس عبادت غرض از خلقت انسان است و کمالی است که عاید انسان می‏شود، هم عبادت غرض است و هم توابع آن - که رحمت و مغفرت و غیره باشد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه