در شرایطی که مفسدان در جای جای جامعه حضور دارند، حضور انسان در اجتماع، باعث ترس از آلوده شدن به گناه خواهد شد، دراین صورت بریدن کامل از زندگی اجتماعی و پناه بردن به گوشه ای خلوت و دور از اجتماع چه حکمی دارد؟

گوشه گیری گاهی کامل و همیشگی است و گاهی ناقص و مقطعی.   کناره گیری کامل و همیشگی به جهاتی اشکال دارد؛ زیرا:   1. خلاف سنت و تدبیر الاهی است؛ چون سنت و مشیت ذات حق تعالی بر این است که بشر از راه اختیار و فراهم کردن ابزارهای آن، یعنی فراهم بودن راه ضلالت و هدایت، به تکامل برسد.   2. مورد نهی ادیان الاهی قرار گرفته و بدعتی بوده که در میان عده ای، پیدا شده است. از این جهت دیده نشده است که انبیای الاهی و اوصیای آنها به طور کامل از اجتماع انسانی بریده باشند.   3. این نوع کناره گیری به هر دلیل که باشد، با روح آموزه های دینی و انسانی؛ همچون ادای حقوق مؤمنان، خوش رفتاری با پدر و مادر، دیدار برادر دینی، روا ساختن حاجت مومن، اصلاح میان مردم و...، منافات دارد.   4. بین رعایت آداب و دستورات دینی با زندگی اجتماعی، منافاتی وجود ندارد. انسان می تواند در عین التزام به دستورات دینی در بین مردم زندگی کند و در جهت خدمت رسانی به آنان کوشا باشد و لو این که کسی همچون شما فکر کند که مفسدان در جای جای جامعه حضور دارند و... .   از دیدگاه اسلام در چنین صورتی مسئولیت انسان های مؤمن در جهت پاک سازی فضای جامعه و تلاش در جهت خدمت به مردم، بیشتر خواهد بود. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه