آیا واقعا ما می توانیم با مطالعه سیره حضرت رضا (علیه السلام)، از آن الگو بگیریم؟

ما مى توانیم از وجود امام استفاده بکنیم ، و موظفیم همچون تاسى به پیامبر(صلى الله علیه وآله)، در گفتار و رفتار از امام بهره گیریم؛ خداوند مى فرماید:«لقد کان لکم فى رسول الله اسوه حسنة لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر»(1)وجود پیغمبر و اوصیاى پس از او، کانونى هستند که ما از آن کانون باید روش زندگى را استخراج کنیم . رفتار معصومان آن قدر عمیق است که از جزئى ترین کار ایشان مى توان قوانین زندگى را استخراج کرد ، یک کار و رفتار کوچک معصوم همچون چراغ، شعله و نورى است که تا مسافت هاى بسیار دور را براى انسان، نشان مى دهد. استاد استاد مرتضى مطهرى در این باره مى نویسد:«ما ظلمى نظیر ظلمى که در مورد قرآن کرده ایم در مورد سیره پیغمبر و ائمه اطهار کرده ایم. سیره انبیاء و اولیاء و مخصوصا سیره پیغمبر اکرم و ائمه معصومین را برداشتیم به طاق آسمان کوبیدیم ، گفتیم : او که پیغمبر است ، نتیجه اش این است که اگر یک عمر براى ما تاریخ پیغمبر بگویند ، براى ما درس نیست ، و مثل این است که مثلا بگویند فرشتگان در عالم بالا چنین کردند . خوب فرشتگان کردند به ما چه مربوط ، یعنى این منبع شناخت را هم از ما گرفتند . در صورتى که اگر اینجور مى بود ،خدا بجاى پیغمبر فرشته مى فرستاد . پیغمبر یعنى انسان کامل ، على یعنى انسان کامل ، حسین یعنى انسان کامل ، زهرا یعنى انسان کامل، یعنى مشخصات بشریت را دارند با کمال عالى مافوق ملکى ، یعنى مانند یک بشر گرسنه مى شوند غذا مى خورند ، تشنه مى شوند آب مى خورند ، احتیاج به خواب پیدا مى کنند ، بچه هاى خودشان را دوست دارند ، غریزه جنسى دارند ، عاطفه دارند ، و لهذا مى توانند مقتدا باشند . اگر اینجور نبودند امام و پیشوا نبودند.»(2) آنچه که در زندگى امام رضا (علیه السلام) همچون سایر معصومان (علیه السلام) کاملا آشکار است و مى توان از آن به عنوان نقطه محورى در الگوگیرى، تکیه کرد، این است که، خلق و خوى امام مانند سخن و دینش جامع و همه جانبه بود. امام در همه ابعاد انسانى در حد کمال و تمام بود. غیاث الدین شافعى معروف به خواند میر (متوفى 942) در وصف امام چنین مى سراید:سپهر عز و جلالت محیط علم و فضیلت امام مشرق و مغرب ملاذ آل پیمبروفور علم و علو مکان اوست به حدى که شرح آن نتوان نمود کلک سخنورقلم اگر همگى وصف ذات او بنویسدحدیث او نشود در هزار سال مکرر(3)پی نوشت ها:1) احزاب، آیه 21.2) سیره نبوى، ص 31، 43، 46.3) تاریخ حبیب السیر، ج 2، ص 83. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه