علاج خشکی اشک چشم چیست؟

از کارهایی که باعث برانگیختن رقت و به وجود آمدن گریه و ترسی که از جهت بزرگی خداست می شود، می توان به گذاشتن سر بر دیوار، راه رفتن و ایستادن، و خود را در روز قیامت فرض کردن و آن گاه با آنچه درباره ملامت مجرمین وارد شده است، خود را ملامت کردن، نام برد. و سپس به سمت راست خود نگاه کرده و درباره وضع و حال«اصحاب یمین» [i] و شکل و لباس آنها فکر کند، آنگاه به سمت چپ نگاه کرده و خود را یکی از«اصحاب شمال» [ii] فرض نموده و روی سیاه، چشم کبود، دستان بسته آنها، همنشینی آنها با شیاطین، پوشیدن لباس های مسی گداخته و لباس های آتشین و حضور تمامی فرشتگان عذاب را در حالی که منتظر فرمان پروردگارشان هستند در نظر آورد. آن گاه از صدور این خطاب: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ» «او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید ! » «سپس او را در دوزخ بیفکنید ! » «بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید» [iii] حذر کند. سپس صدا بزند: "ای مهربان ترین مهربانان! ای یاور کسانی که یاری می خواهند! رحمت گسترده ات کجاست؟ کجاست عطایای فراوانت؟ کجاست فضل بزرگت؟ کجاست منت زیادت؟ کرم تو کجاست؟ ای کریم! آنگاه گریه کرده و بردباری و کرم بزرگ و فضل و احسان قدیم و عفو و آمرزش عمومی او را در خاطر آورد. اگر در این حال شیطان پلید سراغ او آمده و بخواهد او را از رحمت پروردگارش مأیوس گردانید و به او بگوید: تو با این گناهان و عیوب اهل رحمت خدا و نگاه لطف او نیستی، زیرا فرموده است: "رحمت خود را برای متقین نوشته ام." و تو با تقوا نیستی، نباید سخن او را قبول کند. حتی جواب او را نگفته و در جواب او با خدای خود مناجات نموده و بیشتر اظهار امیدواری نموده و بگوید: از کرم تو دور است که از مانند من که محتاج عفو و کرم تو بوده و با اولیائت به درگاهت توسل جسته ام روی گردانده و برچشم گریان و قلب خاشع و بدن خوار و متواضع من ترحم ننمائی." آن گاه امیدواری خود را بیشتر و آرزوهای خود را گسترده کرده و هر مقام عالی ای را که در شناخت و محبت، نزدیکی و منزلت، و عمل و تقوی، تصور می شود، خواسته و بسیار بگوید: ای کسی که هر چه بخواهد انجام می دهد ولی دیگران نمی توانند این کار را انجام دهند! ای کسی که هیچ کدام از عطایای بزرگ و کرامت های بزرگ و زیبا در نظر او بزرگ نیست! ای کسی که احسان، چیزی از او کم نکرده و محروم نمودن چیزی بر دارایی او اضافه نمی کند. آن گاه برای تأکید این سخنان بگوید: خدای من! اگر من سزاوار چیزهایی که از تو درخواست نمودم نیستم کرم تو شایسته آن و بیش از آن است. خدای من! شناختی که به من بخشیدی حکم می کند که چیزهای بزرگ از تو بخواهم؛ زیرا آنچه که به اولیائت بخشیدی، به خاطر شایستگی آنان نبود، مگر این که از فضلت این شایستگی را به آنان بخشیدی، زیرا خیر جز از جانب تو نیست. بنابر این، آن شایستگی را که از فضلت به آنان عنایت فرمودی به من نیز عطا فرما؛ تا شایسته اجابت آنچه از تو خواستم گردم. خدای من! غیر از من کسانی را برای عذاب کردن می یابی؛ از قبیل دشمنان اولیائت و ستیزه گران با حضرت جلالت. ولی من کسی را غیر از تو نمی یابم که به من اعطا نماید. آیا با این وجود باز هم از کرم تو بی بهره می مانم! تو به عذاب و منع من از رحمت خود احتیاجی نداری ولی من نیازمند عفو و کرم تو می باشم. خدای من! تو کسی هستی که از عملت سؤال نمی شوی، و در قلمرو تو کسی با تو نزاع نکرده، و کسی به کار تو اعتراض نمی کند. تو توانای بخشنده ای که توانایی تو حد، و بخشش و پایانی ندارد. پس من را با قدرتت شایسته گردان و با بخششت بر من ببخش، ای بخشنده ترین بخشندگان! خدای من! دشمن تو و دشمن من آمده است تا مرا از دعای تو محروم نموده و از رحمت گسترده ات محروم نماید. ولی با فضل تو به سخنان او پشت کرده و با دستورات او مخالفت کردم. پس مرا در مقابل او با صادق گردانیدن امید و آرزویم به خودت، یاری فرما. خدای من! با شناخت کمی که نسبت به مقدار بخشش و کرم و غنا و قدرت تو دارم، یقین ندارم که کسی از بندگانت را از عفو و فضل خود محروم نمایی حتی کفار را، مگر دشمنان اولیائت که آنان را مورد ظلم و اذیت قرار دادند. و عقیده من درباره عذاب کفاری که چنین نباشند، فقط به خاطر تعبد به آنچه در کتاب تو آمده و فرمایش پیامبرت(ص) می باشد که به کفار وعده مجازات دادی و عقل من همان چیزی که با اعطای آن، بر من منت گذاشتی لازم نمی بیند که ذره ای آنان را عذاب کرده و به وعده هایت در مورد عذاب آنان عمل نمایی. و به حکم عقل، وفا نکردن به وعده عذاب را، نقصی در صفات پاکت نمی دانم و در مورد هیچ چیز از عذابت یقین ندارم، مگر این که از باب تعبد باشد. خدای من! این گونه درباره کفار و منکرین می اندیشم، پس عقیده من درباره کسی که به تو ایمان آورده چه خواهد بود؟ کسی که دوست دارد از تو فرمانبرداری نموده، آرزوی فضل تو را داشته، خواستار نزدیکی به تو، و از کرم تو امیدوار مطالب مهم و بزرگ است؛ اگر چه گناه کار بوده و از دستورات تو سرپیچی کرده باشد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه