چرا این قدر در روایات و قرآن به عبادت قبل از طلوع و غروب آفتاب تأکید شده؟ مگر این دو وقت چه خصوصیتی دارند؟

در دو آیه از قرآن کریم به تسبیح وعبادت قبل از طلوع شمس وقبل از غروب اشاره شده است (سوره طه آیه 130 وسوره قآیه 39)در هر دو آیه به تسبیح شب واطراف نهار وادبار السجود نیز اشاره شده است.در اینکه مقصود از تسبیح چیست ،مفسران دیدگاههای متفاوت دارند،آیا مقصود نمازهای پنجگانه است یا ذکرهای خاص این اوقات،یا نمازهای مستحبی،ولی به نظر می رسد مقصود نمازهای واجب باشد،گرچه منافاتی ندارد که تسبیح مطلق را هم در بر گیرد.این آیات در صدد بیان این نکته هستند که انسان باید همیشه ودرتمام روز وشب به یاد خدا باشد وبه عبادت بپردازد،صبح که روز را می خواهد شروع کند با یاد خدا شروع کند مخصوصاً با توجه به اینکه در روایات آمده که تقسیم ارزاق در آن ساعات است وپایان روز را هم با یاد خدا وشب را نیز با یاد او ،بگونه ای که دائماً در فکر او باشد.جهت اطلاع بیشتر ر.ک.به تفسیر نمونه ج13ص337 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه