از ديدگاه قرآن، هدف از مثالهاي قرآني چيست؟

در آياتي از قرآن، هدف از مثلهاي قرآني بيان شده است؛ 1. در آيه 25 سوره ابراهيم پس از اين كه كلمه «طيبّه» را به «شجره طيبّه» تشبيه مي‏كند. در آخر آيه مي‏فرمايد «وَ يَضرِب اللّهُ الامثالَ لِلنّاس لَعَلَّهُم يَتَذَكَّروُنَ» [خداوند براي مردم مَثَلها ‏مي زند، شايد متذكّر شوند] بنابراين آيه، هدف از «مَثَل» تذكّر و يادآوري است. 2. در آيه 21 سوره حشر بعد از تشبيه قلب انسانهاي سياه دل، به كوهها و اين كه اثر قرآن بر كوهها بيشتر از تأثير آن بر قلب بعضي از انسانها است؛ مي‏فرمايد «وَ تِلكَ الاَمثالُ نَضرِبُها لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَفَكّرونَ» [ما اين مَثَلها را براي مردم بيان مي كنيم، شايد تفكّر و انديشه كنند] بر اساس اين آيه شريفه، هدف از «مثل» تفكّر و انديشيدن است. 3. در آيه 43 ـ 40 سوره عنكبوت، پس از اين كه كساني را كه غير خدا را وليّ خود قرار داده‏اند، به عنكبوتي تشبيه مي‏كند كه به تارهاي خود اعتماد و اتّكا دارد مي‏فرمايد «وَ تِلكَ الاَمثالُ نَضرِبُها لِلنّاسِ وَ ما يَعقِلُها اِلّا العالِموُنَ» [ما اين مثلها را براي مردم مي زنيم ولكن اين مَثَلها را جز عالمان و انديشمندان درك نمي‏كنند] طبق آيه شريفه، هدف از «مَثَل» تفكّر عالمانه است. eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه