اگر کسى این مسأله را این طور بگوید: کسى که دو وطن دارد، اگر بین دو وطنش به حدّ مسافت شرعى باشد، در بین راه حکم نماز و روزه‌اش حکم مسافر را دارد، ولى کسى که «شغله السفر» است یا «شغله فى السفر» است در وطن و در بین راه و لو به حدّ مسافت شرعى باشد یا در محلّ کار نماز و روزه‌اش تمام است صحیح گفته یا نه؟

باسمه تعالی؛ نسبت به شخصى که دو وطن دارد آنچه در سؤال نوشته شده صحیح است و نسبت به شخصى که بین وطن و محل کار-که به اندازۀ مسافت است-حد اقل هفته‌اى یک بار براى کار تردد مى‌کند نمازش در وطن و در رفتن به محل کار و در محل کار تمام است و در برگشتن از محل کار به وطن هم چنانچه کار کردن در آن محل موقوف به این برگشتن باشد نمازش تمام است و الاّ در برگشتن جمع بین قصر و تمام بنماید، و اللّه العالم. منبع: استفتائات جدید، آیت الله العظمی جواد تبریزی (رحمه الله)، جلد دوم، قم: نشر سرور، 1385. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه