شیعه واقعی به چه کسی گفته می شود؟

قبل از هر چیز لازم است مختصری شیعه را تعریف کنیم و ببینیم شیعه به چه معناست؟ واژه شیعه در لغت به معنای پیرو است و از نظر کلامی و اعتقادی , شیعه به کسی گفته می شود که اولین خلیفه و جانشین پیامبر(ص ) را علی (ع ) بداند. شیعه بودن بعد از مسلمان بودن است. مسلمان, یعنی کسی که اصل توحید معتقد است و شیعه, یعنی کسی که علاوه بر اعتقاد به توحید، به اصل ولایت نیز اعتقاد دارد.بنابراین شیعه در معنای عام و مصداق کامل آن, یعنی کسی که اهل ولایت و تابع ولایت اولیای خدا است، اعم از ولایت پیامبر و امامان و ولایت امام زمان و ولایت فقیه در عصر غیبت. شیعه یعنی کسی که در مسیر توحید و خدایی شدن خود، سرپرست دارد و سرپرست او اولیای معصوم و عادل خداوند هستند.شیعه به لحاظ اعتقادی کسی است که به امامت امامان معصوم که به دستور الهی توسط پیامبر اسلام (ص) تعیین شدهاند و لزوم پیروی از آنان ایمان دارد . از نظر عملی و رفتاری نیزخصوصیات شیعه واقعى در یک کلمه تقوا و کار براى خداوند است که قرآن مى فرماید: إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ : همانا شما را یک موعظه مى کنم و آن این است که براى خدا قیام و کار کنید. هم چنین مى فرماید: إِنَّما یَتَقَبَّلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُتَّقِینَ : خداوند فقط از متقین قبول مى کند. اما م صادق(ع) شیعه واقعى را چنین معرفى مى کنند: شیعتنا اهل الورع والاجتهاد و اهل الوفاء والامانة و اهل الزهد والعباده، اصحاب احدى و خمسین رکعة فى الیوم واللیلة، القائمون باللیل، الصائمون بالنهار، یزکون اموالهم و یحجون البیت و یجتنبون کل محرم : شیعیان ما اهل پارسایى و سخت کوشى [در عبادت ] هستند، اهل وفادارى و امانت دارى اند. اهل زهد و عبادت اند. آنانند که در شبانه روز 51 رکعت نماز مى گذارند. شب ها را به عبادت سپرى مى کنند و روزها را به روزه دارى. زکات اموال خود را مى پردازند و به حج مى روند و از هر حرامى دورى مى کنند(بحارالانوار، ج 68، ص 167 - میزان الحکمه، حدیث 9931)امام باقر(ع) نیز فرموده اند: ما شیعتنا الا من اتقى اللَّه و اطاعه و ما کانوا یعرفون الا بالتواضع والتخشع واداء الامانه و کثرة ذکراللَّه شیعه ما کسى نیست مگر آن که از خدا بترسد و او را فرمان برد؛ آنان جز با فروتنى و خاکسارى و امانت دارى و بسیارى یاد خدا شناخته نمى شوند (تحف العقول، ص 295 - میزان الحکمه، حدیث 9933)شیعیان هم دارای درجاتی هستند,شیعه کامل کسی است که نسبت به نوافل هم اهتمام داشته باشد.در روایت است که یک شب مهتابى، امیرمؤمنان (ع) از مسجد بیرون آمد و به طرف صحراء رفت. عده اى به آن حضرت ملحق شدند و در پى ایشان به راه افتادند. امام (ع) ایستاد به آنها فرمود: کیستید؟گفتند: از پیروان شما، اى امیرمؤمنان (ع).حضرت، خیره به صورت آنان نگریست و فرمود: علت چیست که علامات شیعه بودن را در چهره هاى شما نمى بینم؟گفتند: آن نشانه ها کدام است؟فرمود: صُفْر الوجوه من السهر، عُمشُ العُیونِ مِنَ الْبُکاءِ، حُدْبُ الظُهورِ مِنَ القِیِامِ، خُمُصُ البُطونِ مِنَ الصّیامِ، ذُبُل الشفاةِ مِنَ الدّعاءِ، عَلَیْهِمْ غَبَرةُ الخاشِعینَ ؛ارشاد القلوب، ص 127.؛ «چهره هایى زرد از بیدار خوابى، دیده هایى کم سو از گریه و زارى، پشت هایى خمیده از قیام، شکم هاى خالى به خاطر روزه، لب هاى خشک و ترکیده از کثرت دعا دارند و بر آنان غبار خاشعان و خاکساران پیدا است». .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه